Ποιο είναι το ένα αντικείμενο που δεν μπορείς να αποχωριστείς;
Το κινητό σου; Το ρολόι σου; Τα γυαλιά σου ή μήπως το πορτοφόλι σου;
Είμαστε κάποια αρρωστάκια, που το ένα αντικείμενο που πρέπει να είναι πάντα μαζί μας, όπου κι αν είμαστε, ό,τι και αν κάνουμε, όποια διάθεση και αν έχουμε, είναι το ραδιόφωνο. Ίσως γιατί μεγαλώσαμε σε μια εποχή που το ραδιόφωνο περιβαλλόταν από μια μυστηριακή μαγεία. Αυτό το μυστήριο του να ακούς τη φωνή του παραγωγού ή δημοσιογράφου, χωρίς να ξέρεις το πρόσωπό του, προκαλούσε την φαντασία και δημιουργούσε εικόνες. Και η μουσική ερχόταν να πλαισιώσει όλη αυτή την ατμόσφαιρα, αφού ο παραγωγός με τις επιλογές του, εκτός από το να σου μαθαίνει νέα μουσική, σου μετέφερε-αποκάλυπτε μέρος της προσωπικότητάς του. Έτσι, αποκτούσες οικειότητα με έναν άγνωστο.
Σήμερα το Αθηναϊκό ραδιόφωνο, αλλά απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω και της επαρχίας, είναι κάτι εντελώς απογυμνωμένο από όλη αυτή τη μαγεία. Τηλεπερσόνες καταλαμβάνουν το μικρόφωνο, ο ρόλος της μουσικής έχει γίνει επουσιώδης και οι playlists έχουν κατασπαράξει την απόλαυση της ανακάλυψης νέας μουσικής. Μουσικής που δεν σου επιβάλλεται με κουραστική επαναληψιμότητα.
Το ραδιόφωνο είναι δύναμη. Είναι η φωνή που ψιθυρίζει στο αυτί σου, η παρέα σου, η μουσική που σου αλλάζει τη διάθεση. Είναι η σχέση σου με τον παραγωγό στον οποίο εμπιστεύεσαι τη διάθεσή σου και τον επιλέγεις για να σου αναμοχλεύσει συναισθήματα και να ανοίξει τους μουσικούς σου ορίζοντες και τη δίψα σου να ψάξεις, να ακούσεις είδη μουσικής και καλλιτέχνες που δεν ήξερες. Είναι η συντροφιά σου όταν θέλεις να μείνεις μόνος σου. Είναι η απόδρασή σου. Το ραδιόφωνο είναι έρωτας.
Σήμερα είναι πολύ λίγοι οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που εξακολουθούν να είναι ακριβώς αυτό. Παραγωγοί, που ακούν νέες κυκλοφορίες, ψάχνουν μουσικές, έχουν το αυτί τους στον παλμό της δημιουργίας και κάνουν τους ακροατές τους κοινωνούς αυτής της φρεσκάδας. Και είναι ακόμη πιο λίγοι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να βγαίνουν στον αέρα και να επιλέγουν οι ίδιοι τις μουσικές που θα μεταδώσουν. Για αυτούς τους ελάχιστους, τους λατρεμένους, που παραμένουν στον αέρα και τους νιώθουμε δικούς μας ανθρώπους χωρίς να τους έχουμε γνωρίσει ποτέ είπα να γράψω κάτι για τη σημερινή ημέρα. Για αυτούς και επειδή για μένα το ραδιόφωνο είναι … μάλλον το μόνο αντικείμενο που δεν μπορώ να αποχωριστώ.
Και επειδή είμαστε και metalradio γιορτάζουμε διπλά μιας και είναι παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου και heavy metal!
