Δύσκολη υπόθεση το να πρέπει να εκφράσεις γνώμη και άποψη για τόσο ιδιαίτερες μουσικά περιπτώσεις όπως αυτή του τρίτου δίσκου των DECEMBERANCE. Και αυτό γιατί μετά την πρώτη και φαινομενικά χαώδες ακρόαση, σταδιακά διαπιστώνεις πως είναι τόσο πολυεπίπεδο αυτό που έχουν στήσει στο Implosions και τόσο πηγαία και οργανική η ροή και εξέλιξη της μουσικής τους, που η όποια προσπάθεια πιθανής οριοθέτησης της απλά σκοτώνει τις ίδιες τις συνθέσεις.
Σίγουρα, όταν έχεις τρία κομμάτια στο tracklist μίας full length δουλειάς η κατάσταση από μόνη της φωνάζει ότι θα είναι δύσκολη διαδικασία. Προσθέτοντας σε αυτό το γεγονός του ότι οι DECEMBERANCE εκπροσωπούν το doom/death ιδίωμα προετοιμάζεσαι ψυχολογικά αναλόγως. Πράγματι, το υλικό του Implosions είναι φοβερά δυσφορικό σε πολλές στιγμές του, κατορθώνει να σε παρασύρει συναισθηματικά στα μεγαλύτερα βάθη, στο μεγαλύτερο μέρος του εναρκτήριου Scaffold η σταδιακή μείωση του tempo σε συνδυασμό με την θρηνητική παρουσία του τσέλου συνθέτουν μία ιδιαίτερα βαριά ατμόσφαιρα. Συνδράμουν βέβαια και οι έντονες κιθαριστικές μελωδίες/riff και κάπου εκεί κάνει την εμφάνιση του και ο “Ένας Νομοταγής Πολίτης” του 1974 με έναν μονόλογο του ηθοποιού Βασίλη Ανδρεόπουλου. Στα μισά της διαδρομής του πρώτου κιόλας κομματιού (24 λεπτά διάρκεια) αισθάνεσαι καταβεβλημένος, και η “κατάβαση” δεν έχει σταματήσει ακόμα. Μέχρι την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι μία ελάχιστη αχτίδα αισιοδοξίας και λύτρωσης στις πρώτες νότες κλασικής κιθάρας η οποία μέσα από μία λιτή και όμορφη μελωδία οδηγεί όλη την σύνθεση σε ολοκλήρωση.
Εκεί πλέον έρχεται σαν εξαιρετική γέφυρα το The Blue Thread, το instrumental και μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι του Implosions. Φοβερά όμορφη σύνθεση, ρομαντική, μελαγχολική με το τσέλο να παίρνει πάλι ρόλο πρωταγωνιστή υπό την συνοδεία πιάνου. Η ευαισθησία που περνάει από τα χέρια της Ηλιάνας Κορέτση στο δοξάρι και κατ επέκταση στον ακροατή είναι κάτι παραπάνω από αντιληπτή.
Το κομμάτι που ακολουθεί και ολοκληρώνει συνθετικά την κυκλοφορία είναι πρακτικά αδύνατο να περιγραφεί, όσο δύσκολο πρέπει να ήταν και στην “οριοθέτηση” από μεριάς μπάντας. Μέσα στα 37 λεπτά διάρκειας του Shrouds απλώνεται προς πάσα κατεύθυνση. Σε παρασύρει σε κάθε λογής ηχητικά τοπία. Ακριβώς μετά το εκπληκτικό εναρκτήριο riff και την φωνή του Al Pacino σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φράσεις του από το Άρωμα Γυναίκας, για πρώτη φορά οι ταχύτητες ανεβαίνουν μόνο και μόνο για να σε ρίξουν και πάλι σε μελωδίες που αποπνέουν πλήρη παραίτηση. Από εκεί και μετά πραγματικά είναι ταξίδι, ταξίδι που δεν υπάρχει τρόπος να μεταφερθεί,τουλάχιστον όχι από εμένα, στο χαρτί. Το Shrouds χρίζει ενός ολόκληρου review από μόνο του για να είμαι ειλικρινής.
Όσο δύσκολη διαδικασία ήταν η ακρόαση του Implosions, είτε από πλευράς διάρκειας συνθέσεων και εναλλαγών, γιατί πραγματικά υπάρχει τόσο πολύ υλικό μέσα σε αυτές τις δύο συνθέσεις που φτάνουν για τριπλάσιο αριθμό κομματιών, είτε από πλευράς ατμόσφαιρας, οι DECEMBERANCE κατορθώνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο και να κρύψουν τα 70 λεπτά συνολικής διάρκειας. Θα ήταν πολύ άδικο να μην αναφέρω πόσο καλός είναι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Γιάννης Φιλιππαίος στα brutal φωνητικά και στην συνολική του ερμηνεία, ο οποίος εκτελεί και χρέη drummer. Εξαιρετική κυκλοφορία.
Implosions tracklist
1. Scaffold
2. The Blue Thread
3. Shrouds
8,5/10
Review by Nomad
English Version Below
It’s a difficult task to have to express an opinion on such special musical cases as the third album of DECEMBERANCE. This is because after the first and seemingly chaotic listen, you gradually realize that what they have set up in Implosions is so multi-layered and the flow and development of their music is so organic and organic that any attempt of possible delimitation simply kills the compositions themselves.
Certainly, when you have three tracks in the tracklist of a full length album the situation itself screams out that it’s going to be a difficult process. Add to that the fact that DECEMBERANCE represents the doom/death genre, you prepare yourself psychologically accordingly. Indeed, the musical material of Implosions is terribly dysphoric in many of its moments, it manages to drag you emotionally to the greatest depths, in most of the opening Scaffold the gradual decrease in tempo combined with the mournful presence of the cello compose a particularly heavy atmosphere. The intense guitar melodies/riffs also contribute, of course, and somewhere in there the 1974 “A Lawful Citizen” makes its appearance with a monologue by actor Vassilis Andreopoulos. Halfway through the first track (24 minutes duration) you feel overwhelmed, and the “descent” hasn’t stopped yet. Until the moment you perceive a minimal ray of optimism and redemption in the first notes of classical guitar which through a simple and beautiful melody leads the whole composition to completion.
And then,there comes an excellent bridge, The Blue Thread, the instrumental and shorter track of Implosions. A beautiful composition, romantic, melancholic with the cello taking the leading role again accompanied by piano. The sensitivity that passes from the hands of Iliana Koretsi to the bow and consequently to the listener is more than noticeable.
The track that follows and completes the release compositionally is practically impossible to describe, as difficult as it must have been to “keep it under control” from the band’s point of view. Within the 37 minutes of Shrouds‘ duration it spreads out in every direction. It drags you into all sorts of soundscapes. Right after the amazing opening riff and Al Pacino’s voice in one of his most recognizable phrases from Scent of a Woman, for the first time the gears kick up only to throw you back into melodies that exude complete abandon. From there on it really is a journey, a journey that there is no way to convey,at least not by me, on paper. Shrouds deserves a whole review in itself to be honest.
As difficult a process as listening to Implosions was, either in terms of length of compositions and switching, because there really is so much material in those two compositions that they go on for three times the number of tracks, or in terms of atmosphere, DECEMBERANCE manage to keep the interest undiminished and hide the 70 minutes of total duration. It would be very unfair not to mention how good the band’s vocalist Yannis Filippaios is in his brutal vocals and overall performance, who also acts as drummer. Excellent release.
Implosions tracklist
1. Scaffold
2. The Blue Thread
3. Shrouds
8,5/10
Review by Nomad
