Κλήθηκα να γράψω για τους DIVINER και την νέα τους δουλειά, Avaton ,αφενός γιατί ο ήχος τους είναι πιθανόν πιο κοντά σε εμένα και αφετέρου γιατί η τριβή και επαφή μου με την δισκογραφική πορεία του συγκροτήματος είναι κάτι παραπάνω από στενή. Κατ εξαίρεση λοιπόν, μια ακόμα φορά, θα παραθέσω τις σκέψεις μου για το τρίτο δισκογραφικό τέκνο του Γιάννη Παπανικολάου και της παρέας του.
Το Avaton είναι η πρώτη φορά που ακούμε αυτή την σύνθεση του συγκροτήματος σε συνθήκες studio. Φυσικά κάποια από τα παιδιά είναι στις τάξεις των DIVINER αμέσως μετά την κυκλοφορία του Realms Of Time, μόνο καινούργιους δεν τους λες δηλαδή, αλλά ως προς το συνθετικό μέρος της υπόθεσης, αυτή είναι η πρώτη τους αποτύπωση. Κατά τα λεγόμενα του ιδίου του συγκροτήματος, η νέα τους δουλειά είναι και η καλύτερη. Χαίρομαι όταν πραγματικά πιστεύει μια μπάντα τόσο την κάθε της δουλειά και ως ένα σημείο το καταλαβαίνω στο πετσί μου, πάμε να δούμε όμως κατά πόσο, μέσα από τα δικά μου αυτιά πάντα, ισχύει κάτι τέτοιο.
Πολύ όμορφη η instrumental εισαγωγή που φέρει και τον τίτλο του δίσκου, όχι κάτι που περίμενα για να είμαι ειλικρινής, αλλά πάρα ταύτα με εξέπληξε ευχάριστα. Τα επόμενα 2 κομμάτια που ακολουθούν μας βάζουν για τα καλά στο γνωστό ηχητικό μοτίβο του συγκροτήματος, με χαρακτηριστικά κιθαριστικά riff που θα μπορούσαν κάλλιστα να κοσμούν κάποια από τις συνθέσεις των προηγούμενων δίσκων. Οι πρώτες πινελιές με “αέρα αλλαγής” έρχονται στο συμπαθητικό Cyberwar το οποίο groove-αρει έντονα. Συνέχεια με το Waste No Time, μια από τις πιο πιασάρικες στιγμές του δίσκου, δεν είναι τυχαίο το ότι επιλέχθηκε σαν πρώτο single. Μελωδικότατο, με άκρως ευκολομνημόνευτο refren, μεγάλο ατού για live συνθήκες, αλλά και μια αίσθηση περισσότερης οικειότητας από όσο θα προτιμούσα. Επιστροφή σε κλασικές DIVINER φόρμες αλλά και με μια δόση ανανέωσης το Nemecic, το κλείσιμο του οποίου το ακούω από τώρα με κάμποσες φωνές κάτω από την σκηνή.
Τα ουσιαστικά highlight του Avaton είναι στο καθαρά mid tempo με επική διάθεση Hall Of The Brave. Μια σύνθεση που αναπτύσσεται καθ όλη την διάρκεια των 8 λεπτών της, με ένα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό “άδειασμα” στην μέση. Το ξεκίνημα του Battle Of Marathon σε “τσιμπάει” αμέσως. Αφηγηματικό τόσο στο ακουστικό του ξεκίνημα όσο και στην συνέχεια του. Οι φωνητικές του γραμμές είναι αυτές που σε κερδίζουν νομίζω. Ακόμα ένα κομμάτι με ωραία ακουστική πτώση στα μισά της διάρκειας του, με το λαούτο/μαντολίνο να δημιουργεί ανατριχίλα. Όμορφη αλλά και ολίγον προβλέψιμη η “αρχαίο”ελληνική χορωδία που ακολουθεί. Το Dead New World που κλείνει και τον δίσκο (αποτελεί bonus track της έκδοσης σε cd) είναι ίσως και το πιο διαφορετικό κομμάτι από όλα. Αρκετά πιο κοντά στο σήμερα, πιθανόν να αποτελεί και δείγμα μελλοντικής κατεύθυνσης ως προς το συνθετικό μέρος. Ενδιαφέρον θα το χαρακτηρίσω.
Συνολικά το Avaton είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Δεν του λείπει απολύτως τίποτα και στέκεται δυνατά στο στυλ που εκπροσωπεί. Ο ηχητικός χαρακτήρας του Φλούρου δίνει αέρα σε ότι και αν κάνει (βλέπε και την τελευταία δουλειά των AMONGRUINS) και κάθεται πολύ καλά με το παίξιμο του Teo Ross. Αλλά, υπάρχει ένα αλλά, τουλάχιστον για εμένα. Ενώ όλα τα κομμάτια είναι καλά, το συνολικό του αποτέλεσμα και αποτύπωμα νομίζω πως υστερεί συγκριτικά με το παρελθόν. Αποτελείται από πολλά αρκετά άνω του μετρίου κομμάτια, με τα εξαιρετικά όμως να είναι λιγότερα σε σχέση με το παρελθόν. Υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα νέα πράγματα μέσα στις συνθέσεις, που νομίζω όμως πως πρέπει να βρουν τον χώρο τους και να βγουν ακόμα πιο μπροστά στο μέλλον. Έχοντας πει αυτό, φυσικά και το Avaton είναι εξαιρετική δουλειά. Απλά για εμένα, τρίτο στην σειρά, όπως και η κυκλοφορία του.
Avaton Tracklist
- Avaton
- Mountains High
- Dancing In The Fire
- Cyberwar
- Waste No Time
- Nemesis
- Hope Will Rise
- Dominator
- Hall Of The Brave
- The Battle Of Marathon
- Dead New World (Cd edition bonus track)
8/10
Review by Constantine Maris
English Version Below
I was invited to write about DIVINER and their new album, Avaton , on one hand because their sound is probably closer to me and on the other hand because my friction and contact with the band’s career is more than close. So, as an exception, once again, I will give my thoughts on the third discographic child of Yannis Papanikolaou and company.
Avaton is the first time we have heard this line-up of the band in studio conditions. Of course some of the guys are in the ranks of DIVINER right after the release of Realms Of Time, so you can’t call them quite new, but as far as the compositional part of it, this is their first recording attempt with the band. In the words of the band themselves, their new work is also their best so far. I’m glad when a band really believes so much in each of their works and to a certain extent I can understand it in my own skin, but let’s see if, through my ears always, this is true.
Very nice instrumental intro, that bears the title of the album, not something I expected to be honest, but it surprised me pleasantly nonetheless. The next 2 tracks that follow put us well into the familiar sound pattern of the band, with characteristic guitar riffs that could very well adorn some of the compositions of the previous albums. The first touches of “change” come on the nice Cyberwar which has a groove driven feel. It continues with Waste No Time, one of the catchiest moments on the album, it’s no coincidence that it was chosen as the first single. Melodic, with a highly memorable refrain, a great asset for live conditions, but also a sense of more intimacy than I would prefer. Back to classic DIVINER forms but also with a touch of renewal is Nemecic, the ending part of which I can already hear with a bunch of crowd voices under the stage.
The essential highlights of Avaton are in the pure mid tempo with an epic mood Hall Of The Brave, a composition that develops throughout its 8 minutes, with a particularly atmospheric “break” in the middle. The beginning of Battle Of Marathon immediately “grabs” you. Narrative in both its acoustic opening and its continuation. It’s his vocal lines that wins you over I think. Another track with a nice acoustic break halfway through its duration, with the lute/mandolin creating chills. Beautiful the Greek choir that follows but also a little predictable. Dead New World, which also closes the album (a bonus track on the CD version) is perhaps the most different track of all. Quite a bit closer to the present, it is probably a sign of future direction in terms of the compositional part. I would describe it as interesting.
Overall Avaton is a very good album. It lacks absolutely nothing and stands strong in the style it represents. Flouros’ sound and character gives an air to everything he does (listen to AMONGRUINS’ latest work) and sits very well with Teo Ross‘ playing. But, there is a but, at least for me. While all the tracks are good, I think the overall feel and imprint lags compared to the past. It consists of many quite above average, really good tracks, with the excellent and great ones being fewer in comparison to the past. There are some very interesting new things within the compositions, but I think they need to find their place and get even more space in the future. Having said that, of course Avaton is another excellent work. Just for me, third in line, as is its release.
Avaton Tracklist
- Avaton
- Mountains High
- Dancing In The Fire
- Cyberwar
- Waste No Time
- Nemesis
- Hope Will Rise
- Dominator
- Hall Of The Brave
- The Battle Of Marathon
- Dead New World (Cd edition bonus track)
8/10
Review by Constantine Maris
