Δύσκολη μέρα η Πέμπτη, με την επομένη να αποτελεί εργάσιμη, με πολλούς να δουλεύουν μέχρι αργά και παράλληλα την συγκεκριμένη Πέμπτη να παίζει και “μπαλίτσα” παράλληλα. Με εμένα να πέφτω στην δεύτερη κατηγορία, έφτασα έξω από το Floyd τελευταίος και καταϊδρωμένος που λένε, έχοντας κάνει και μια μικρή “γκάφα” για την οποία ευχαριστώ τα παιδιά του Floyd που την “έσωσαν”, λίγο πριν την εμφάνιση των EPICA επί σκηνής.
Τα διαπιστευτήρια για τον νέο χώρο του Floyd τα είχαμε πάρει λίγο καιρό πριν στην εμφάνιση των BLIND GUARDIAN, σε σχέση με την οποία, έχουν προστεθεί και βελτιωθεί ακόμα παραπάνω μικρά αλλά σημαντικά πραγματάκια. Αυτό που δεν περίμενα βέβαια, λίγο λόγο των παραπάνω, λίγο λόγο του ότι ίσως υποτίμησα την δυναμική της μπάντας ως προς το ακροαστικό κοινό, ήταν η προσέλευση του κόσμου. Σχεδόν γεμάτο θα το χαρακτήριζα, κάτι που με οδήγησε για ακόμα μια φορά στον εξώστη. Και μαντέψτε, και εκεί γεμάτο ήταν.
Δύο λεπτά πριν της 22.00, τα φώτα έκλεισαν και η ορχηστρική εισαγωγή προλόγισε την μπάντα που ανέβηκε στην σκηνή. Εξαιρετικός ήχος, από το πρώτο κιολας κομμάτι. H Simone κεντρικά στην σκηνή, πάνω στο βάθρο που είχε στηθεί στο πίσω μέρος του stage, έχοντας τα πλήκτρα και τα τύμπανα αριστερά και δεξιά της αντίστοιχα, επισφράγισε εξ αρχής πως μάλλον θα ήταν ιδιαίτερα καλή η βραδιά. Κρύσταλλο τόσο ο ήχος όσο και η απόδοση της. Και ήμαστε ακόμα στο ξεκίνημα. Κάτι που από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτό, ήταν η απουσία του Mark Jansen, ο οποίος απουσίαζε καθώς απολάμβανε το δώρο της πατρότητας, μια απουσία όμως που κατ εμέ έγινε αντιληπτή μόνο ως προς το οπτικό μέρος, καθώς ο Asim Searah που τον αντικατέστησε τόσο κιθαριστικά όσο και φωνητικά (φοβερή φωνή, τρομερός όγκος) ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικός. Το παλικάρι είναι θησαυρός, βρείτε τρόπο να τον κρατήσετε. Με μόλις λίγες μέρες, 2 εβδομάδες αν άκουσα καλά, προκειμένου να μάθει τα κομμάτια και λίγη βοήθεια με τους στίχους σε “σκονάκι”, δεν κατάλαβε κανένας τίποτα ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Παλικάρι σας λέω.
Θα μου επιτρέψετε να μην δώσω τόσο βάρος στο set list του συγκροτήματος. Θα μείνω περισσότερο στο πόσο δεμένη εμφάνιση έκαναν, τόσο μουσικά όσο και στην μεταξύ τους επικοινωνία. Απολαυστικούς θα τους χαρακτήριζα στο δεύτερο, πραγματικά μπορούσες να αισθανθείς την όρεξη και την χαρά τους, στα μεταξύ τους παιχνιδίσματα και πειράγματα, αλλά εξίσου πολύ και με την αλληλεπίδραση όλων με το κοινό. Πόσο ευχάριστη παρουσία, πόσο ενέργεια και όρεξη από τον συμπαθέστατο Ariën van Weesenbeek που δεν σταμάτησε στιγμή να “χορεύει” και να χαμογελάει. Φυσικά ο Coen Janssen δεν περνάει απαρατήρητος, τόσο λόγο του ασταμάτητου χαβαλέ που έκανε, κυρίως με τον Ariën, αλλά και λόγο του show που μας προσέφερε. Φυσικά και το ιδιαίτερο, καμπυλωτό keyboard του έκανε την εμφάνιση του. Μπορώ να πω πως με εξέπληξε λίγο όλο αυτό, σε γενικές γραμμές τους είχα στο μυαλό μου περισσότερο “αποστειρωμένους”, πιο festival-ική αν θέλετε μπάντα. Κάτι που μου το διέψευσαν πλήρως, στο μουσικό τουλάχιστον κομμάτι είναι φοβεροί σε μικρούς χώρους.
Κάτι που με χαρά είδα και στην εντυπωσιακή Simone, που παρότι δεν είχε τον αέρα που είχε το καλοκαίρι στην εμφάνιση τους στο Release Athens, φάνηκε να απολαμβάνει και αυτή με την σειρά της την βραδιά. Να λέμε την αλήθεια, η γυναίκα είναι πολύ όμορφη έστω και με απλή ενδυμασία, ευτυχώς όμως στην περίπτωση της, αυτό συνοδεύεται και με καταπληκτικό ελεγχο και επίπεδο φωνής. Νομίζω πως το έχω ξαναπεί, ίσως να μην είναι η πιο εντυπωσιακή σε θέμα έκτασης ή ακροβασίας, αλλά πραγματικά αυτό που κάνει, το κάνει σε φοβερό επίπεδο. Αψεγάδιαστη πραγματικά, τρομερός έλεγχος στα περάσματα της, στα οπερετικά της, παντού. Μαγική εμφάνιση από μεριάς της, με μερικές δυνατές ερμηνείες.
Έχοντας γιορτάσει και τραγουδίσει για τα γενέθλια του Asim Searah, έχοντας ευχηθεί στην κάμερα με μία φωνή “Καλώς ήρθες” στο νεογέννητο παιδάκι του Mark, κατόπιν παρότρυνσης και συντονισμού του Coen Janssen και έχοντας περάσει 1 ώρα και 20 λεπτά περίπου υπό τους ήχους της δισκογραφίας των EPICA η βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της. Εμένα με κέρδισαν, ίσως όχι περισσότερο προς την δισκογραφία τους, εκεί παραμένω “χλιαρός”, αλλά ως προς το κομμάτι live. Νομίζω πως θα τους ξανά τιμήσω στο άμεσο μέλλον, όπως μας τίμησαν και αυτοί με αυτή τους την εμφάνιση, κλάσης ανώτερη από αυτήν του περασμένου χρόνου.
Η συναυλιακή σεζόν μέχρι στιγμής πάει εξαιρετικά, και όπως φαίνεται με αυτά που έρχονται στην συνέχεια, θα είναι από τις καλύτερες τον τελευταίων χρόνων.
Live Report Κωνσταντίνος Μάρης
Photo Credits: Afroditi Zaggana Photography
