Τιμιότητα κύριοι, και κυρίες φυσικά. Η τιμιότητα είναι κάτι που εκτιμώ αφάνταστα σε μια κυκλοφορία, μαζί με την ειλικρίνεια πάνε χέρι χέρι στο δικό μου μυαλό όταν ερχόμαστε να κουβεντιάσουμε ανθρώπους και μπάντες 40 και ετών. Γιατί καλός και ο οπαδισμός και η απομυθοποίηση αλλά ας μην γελιόμαστε, ένα μεγάλο ποσοστό αυτής της γενιάς πλεόν παίζει απλά για να συντηρεί το εκάστοτε όνομα (και την εκάστοτε τσέπη), συντηρητικά και ενίοτε αδιάφορα έως βαρετά. Όλα τα παραπάνω μη κολακευτικά χαρακτηριστικά δεν θα τα βρεις στο Symbol Of Eternity.
Οι GRAVE DIGGER παρότι μετρούν 40 χρόνια όπως ανέφερα στο σανίδι, δεν απέκτησαν ποτέ το όνομα, την καριέρα και ίσως και το κοινό που θα μπορούσαν ή που άλλοι της ίδιας εποχής χαίρουν. Φαντάζομαι πως θα υπάρχουν λόγοι για αυτό, άλλοι σωστοί, άλλοι λάθος, το αποτέλεσμα πάντως παραμένει το ίδιο. Και παρά ταύτα, φτάνουμε στο 2022 και τον 21ο δίσκο τους για να αντιληφθούμε, αν δεν το είχαμε ήδη κάνει, πως η λέξη “διεκπεραιωτισμός” δεν υπάρχει στο μυαλό τους. Αδιαμφισβήτητα, δεν υπήρξαν ποτέ δάφνες για τους GRAVE DIGGER για να επαναπαυτούν σε αυτές, κάτι που πολύ πιθανόν και οι ίδιοι να γνωρίζουν καλά. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν, το νέο τους “τέκνο” βρίθει προσπάθειας, βρίθει αγάπης και σκέψης.
Με ένα από τα καλύτερα και δυνατότερα μπασίματα heavy metal δίσκου που άκουσα τουλάχιστον για φέτος, το Battle Cry θεσπίζει μία συγκεκριμένη ηχητική διάθεση η οποία σε ακολουθεί μέχρι το τέλος. Στα όρια του thrash/speed θα τολμούσα να το χαρακτηρίσω σε σημεία, μην ξεχνάμε πως τα έχουν και τα χρονάκια τους οι φίλοι, κάτι που σε φάσεις τείνουν να ξεχνούν και οι ίδιοι. Στην τσίτα μόνιμα, με κλασικότατα κιθαριστικά riff, βασικά riff-αρες έχει όλος ο δίσκος, που φέρουν αυτή την μαγεία της δεκαετίας που εκπροσωπούν, το αυθόρμητο κούνημα του κεφαλιού σε κάθε στροφή και αλλαγή. Ανθεμικά refrain, ξέρουν καλά από αυτά οι Grave Digger, με Battle Cry, Hell Is My Purgatory, Nights Of Jerusalem, Heart Of A Warrior να αποτελούν καλά παραδείγματα (και μαθήματα) του πως να στήνεις “κερκίδα”. Πλήρως επική διάθεση, ακόμα ένα χαρακτηριστικό και γνώριμο όπλο της μπάντας.
Φυσικά το θέμα του δίσκου, το οποίο είναι οι Σταυροφορίες και πιο συγκεκριμένα οι Ναΐτες Ιππότες, είναι κάτι πολυχρησιμοποιημένο, κάτι το οποίο έχουν ξανά αναπτύξει και σε παλαιότερη δουλειά τους. Αυτό όμως όπως φάνηκε δεν αποτέλεσε πρόβλημα, πιθανόν να βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα. Η ενιαία ατμόσφαιρα που φέρει ο δίσκος κάνει την ήδη πολύ καλή ροή του, ακόμα καλύτερη.
Για τιμιότητα μίλησα ξεκινώντας και εκεί καταλήγει προσωπικά για εμένα. Το Symbol Of Eternity είναι ένα πολύ τίμιο heavy metal άλμπουμ με ότι αυτό συνεπάγεται, από αυτά που δεν ακούς συχνά πλέον. Δεν θα πω αξιοπρεπές, το υποβαθμίζει θαρρώ λίγο αυτή η λέξη. Χτυπιέται άνετα αν δεν καπελώνει νεότερες μπάντες και πιο φρέσκες κυκλοφορίες. Τα Symbol Of Eternity και Grace Of God δεν είναι συνθέσεις που ακούς κάθε μέρα. Φτιαγμένο με μεράκι και όρεξη ακόμα, με προσπάθεια και θέληση για κάτι ποιοτικό και ουσιώδες. Ναι, φυσικά και η φωνή του κατά τα άλλα αξιαγάπητου Chris Boltendahl δεν είναι για όλους ή δεν βρίσκει ανταπόκριση να το πούμε πιο σωστά σε όλους. Αυτό δεν στερεί στο σύνολο όμως όλα τα παραπάνω. Δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και ασχολίαστη η συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Hellas Hellas το οποίο απέκτησε πλέον την κανονική του, στουντιακή υπόσταση. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη θα προσθέσω. Κρατάει τα ηνία ακόμα η παλιά φρουρά σε αυτά τα ηχητικά μονοπάτια.
Symbol Of Eternity tracklist
- The Siege of Akkon
- Battle Cry
- Hell is my Purgatory
- King of the Kings
- Symbol of Eternity
- Saladin
- Nights of Jerusalem
- Heart of a Warrior
- Grace of God
- Sky of Swords
- Holy Warfare
- The Last Crusade
- Hellas Hellas
8,5/10
Review By Nomad
Honesty dear gentlemen, and ladies of course. Honesty is something I value immensely in a release, along with honesty, those two go hand in hand in my mind when we come to chat about 40 or so years old musicians and bands. Because it’s ok to be a fanboy and in some cases to demystify some of those bands, but let’s be honest, a large percentage of this generation of players now plays simply to maintain their respective name (and their respective large pocket), conservatively and sometimes indifferently to the point of boredom. Well, guess what, all of the above unflattering features is something you won’t find in Symbol Of Eternity.
GRAVE DIGGER, despite being a 40 years old band as I mentioned, never got the name, the career and maybe the audience and the reception that they could have or the one that others of the same era enjoy. I imagine there must be a few reasons for this, some right, some wrong, but the result remains the same. And yet, we arrive at the year 2022 and their 21st album to realize, if we hadn’t already realized, that the word “drudgery” does not exist in their minds. Without a doubt, GRAVE DIGGER were never able to rely on past success, never able to rest on that, they are very likely well aware of that. As a result, their new “child” is full of effort, full of love and a result of thought.
With one of the strongest heavy metal openings I’ve heard at least this year, Battle Cry sets a certain mood soundwise that follows you until the end. I would dare to characterize it as almost thrash/speed in some parts, let’s not forget that those guys also have quite some numbers on their age, which in times they tend to forget themselves.Constantly on the edge speedwise, with classic guitar riffs, actually the whole record has a bounce of hell-of-a-riffs, which have this magic in them, the magic of the decade they represent musically, the spontaneous shaking of the head at every turn, in every twist. Anthemic choruses, GRAVE DIGGER always knew how to make these, with Battle Cry, Hell Is My Purgatory, Nights Of Jerusalem, Heart Of A Warrior being good examples (and lessons) of how to set up a “arena chorus”. Undoubtedly epic vibes, another signature and familiar weapon of the band’s arsenal.
Of course the record has a concept, which is the Crusades and more specifically the Knights Templar, something widely used and also something they already have developed again in an earlier work. But as it turned out, this did not cause a problem to them, it probably helped the final result. The atmosphere that the album carries because of it makes its already very good flow, even better.
I talked about honesty at the beginning of the review and that’s where it leads for me personally. Symbol Of Eternity is a very honest heavy metal album with all that this means, the kind you don’t hear often anymore. I won’t say decent, I think that word degrades it a bit. It easily beats if not overwhelms newer bands and releases. Symbol Of Eternity and Grace Of God are not compositions that happen every other day. Made with passion and heart, with effort and will for something that carries quality and has meaning. Yes, of course the voice of the otherwise lovable Chris Boltendahl is not for everyone, or to put it properly, does not resonate with everyones ear. However, this does not make less from all of the above. And by the way, the participation of Vassilis Papakonstantinou in Hellas Hellas, which now has a normal, studio version, could not go unnoticed and be ignored. It was about time I might add. The old guard still holds the keys and reigns on these genres.
Symbol Of Eternity tracklist
- The Siege of Akkon
- Battle Cry
- Hell is my Purgatory
- King of the Kings
- Symbol of Eternity
- Saladin
- Nights of Jerusalem
- Heart of a Warrior
- Grace of God
- Sky of Swords
- Holy Warfare
- The Last Crusade
- Hellas Hellas
8,5/10
Review By Nomad
