Δεν γίνεται να βάλεις στον Player νέα κυκλοφορία Metallica και να μην πατήσεις το off σε ότι και αν συμβαίνει τριγύρω σου. Το S & M 2 βέβαια δεν έχει νέο υλικό της μπάντας αλλά σίγουρα το περίμενα σα νεράκι στην έρημο…
Play λοιπόν και η φιλαρμονική του San Francisco με τον ογκωδέστατο ήχο ανοίγει το άλμπουμ ερμηνεύοντας Ennio Morricone The Ectasy Of Gold για να το διαδεχθεί το λατρεμένο The Call Of Ktulu. Οι συνθέσεις των Metallica είναι έτσι δομημένες που ο πλούσιος ήχος της ορχήστρας τις απογειώνει και ομολογουμένως το αποτέλεσμα είναι υπερβατικό. Με την έλευση του For Whom The Bell Tolls τα ευγενή συναισθήματα που σου έχουν ξυπνήσει με τα ορχηστρικά εμπλουτίζονται με την πόρωση που σου προκαλούν οι αγαπημένες επιτυχίες και εκεί αρχίζει και το headbanging. The day that never comes και ακούμε την πρώτη σύνθεση τους που δεν έχει ξαναπαιχτεί με ορχήστρα. Η φωνή του James είναι στα καλύτερά της και η ερμηνεία του τουλάχιστον συγκινητική. Η μπάντα σε απόλυτη αρμονία με την ορχήστρα αποτυπώνει αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδανική παραγωγή. Αν εξαιρέσουμε τα τραγούδια που επαναλαμβάνονται από το S & M του 1999 μου φάνηκε ίσως άστοχη η επιλογή του Confusion αλλά αυτό μπορεί να έχει να κάνει και αποκλειστικά με το προσωπικό μου γούστο. Βέβαια δεν θα αρνηθώ ότι ακούγεται επικό με την προσθήκη της ορχήστρας. Το Moth Into Flame πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι ένα από τα τεράστια hit της μπάντας και όπως ομολογώ το περίμενα το Halo On Fire ακούγεται άψογο με ορχήστρα! Ιδανικό για το κλείσιμο του πρώτου μέρους, άσχετα αν εγώ (μπορεί και εσύ) θα πατήσω το repeat….
Δεύτερο μέρος και ίσως το πιο artistic μέρος της κυκλοφορίας μιας και η μπάντα κάνει ένα βήμα πίσω και αφήνει τη φιλαρμονική να πάρει τον πρώτο λόγο για ουσιαστικά τα 4 πρώτα tracks 2 τραγούδια με τα intros τους. Στο Mosolov The Iron Foundry ουσιαστικά η μπάντα τολμάει και μπλέκεται με την ορχήστρα αλλά κακά τα ψέματα, όλοι μας ξαναπαίρνουμε ανάσα όταν ακούμε τον James αμέσως μετά στο Unforgiven III μόνο με τη συμφωνική… ανατριχίλα! Το θεωρώ απόλυτα σεβαστό από μέρος τους να θέλουν να κάνουν ένα τέτοιο καλλιτεχνικό ακροβατισμό ωστόσο το θεώρησα το πιο κουραστικό μέρος του άλμπουμ. Από εκεί και μετά τα πράγματα είναι All Within Metallica’s Hands και δεν έχουμε περαιτέρω εκπλήξεις εκτός από το (Anesthesia) Pulling teeth. Το Master Of Puppets ακούγεται αρκετά πιο δραματικό καθώς τα κιθαριστικά σόλο ενισχύονται από την ορχήστρα αλλά και στο Wherever I May Roam η ορχήστρα κάνει το αποτέλεσμα πιο εμφατικό.
Δεν θα βαθμολογήσω το S&M2, δεν κάνεις δισκοκριτική στο S&M2 ακούς και νιώθεις. Το αν μπορεί να σε ταξιδέψει ή όχι είναι πολύ προσωπικό θέμα… Άκουσε το και κρίνε…
S&M2 Track List
- The Ecstasy of Gold (Live)
- The Call of Ktulu (Live)
- For Whom the Bell Tolls (Live)
- The Day That Never Comes (Live)
- The Memory Remains (Live)
- Confusion (Live)
- Moth Into Flame (Live)
- The Outlaw Torn (Live)
- No Leaf Clover (Live)
- Halo on Fire (Live)CD2
- Intro to Scythian Suite (Live)
- Scythian Suite, Opus 20 II: The Enemy God and the Dance of the Dark Spirits (Live)
- Intro to the Iron Foundry (Live)
- The Iron Foundry, Opus 19 (Live)
- The Unforgiven III (Live)
- All Within My Hands (Live)
- (Anesthesia) – Pulling Teeth (Live)
- Wherever I May Roam (Live)
- One (Live)
- Master of Puppets (Live)
- Nothing Else Matters (Live)
- Enter Sandman (Live)
Review Hellena Mihailidou
