Όλα ξεκίνησαν με το σύνθημα που ενώνει την Ελλάδα και τους Parkway Drive. ” ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΑΥΣΤΡΑΛΟΣ “
Γεια χαρά σε όλους είμαι ο Άλεξ από το Metal Radio και αυτή τη στιγμή που γράφω τα χέρια μου τρέμουν από το σοκ της χθεσινής συναυλίας που είχα την τύχη να βιώσω.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βρεθήκαμε στο Floyd στην Αθήνα το οποίο ήταν ασφυκτικά γεμάτο καθώς πάνω στο banner της ανακοίνωσης έγραφε με μεγάλα κόκκινα γράμματα SOLD OUT! Ο χώρος εκεί είναι αρκετά συμπαθητικός. Αρχικά υπήρχε ένας διάδρομος που σε έβγαζε σε έναν πάγκο με merch της μπάντας. Στη συνέχεια πέρναγες από τις πόρτες που οδηγούν στον κλειστό κεντρικό χώρο, και κάπου εκεί στο δεξί σου χέρι υπήρχε ένα μπαρ με τα απαραίτητα ποτά και σνακ. Το μόνο που θα ήθελα να σημειώσω ως επικίνδυνο είναι τα σκαλάκια που συναντάς ακόμα και σχετικά κοντά στο stage.
Τώρα θα ήθελα να αναφέρω και τον εξώστη ο οποίος δεν είχε έξτρα χρέωση και να πω την αλήθεια μου, κάπου εκεί θα με βλέπατε να χτυπιέμαι πάνω σε ένα κάγκελο. Πολύ θετικό να υπάρχει κάτι τέτοιο σε ένα χώρο συναυλιών καθώς δεν έχουμε όλοι το ίδιο ύψος ούτε και τις ίδιες ορέξεις. Επίσης υπήρχε μπαρ και στον πάνω όροφο, άλλο ένα thumbs up για το Floyd.
Και τώρα στο ζουμί της υπόθεσης. Υπήρχε ανυπομονησία και σιγή μέχρι τις 10 και κάτι. Όταν ξαφνικά τα φώτα έσβησαν και το λογότυπο των Parkway Drive έλαμψε στο κέντρο της σκηνής. Φυσικά χωρίς να περάσει δευτερόλεπτο όλοι σαν μία φωνή ουρλιάζαμε ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΑΥΣΤΡΑΛΟΣ! Με την απίστευτα ζεστή υποδοχή του κοινού εμφανίστηκαν στο stage οι καλλιτέχνες αποσβολωμένοι από την ενέργεια και τον ενθουσιασμό μας. Φυσικά μιλάμε για μία αμφίδρομη σχέση του κοινού με το συγκρότημα. Καθώς όση ενέργεια δίναμε τόση μας επέστρεφαν και όλο αυτό συνεχιζόταν μέχρι να ακουστεί και το τελευταίο πιατίνι.
Δεν υπήρχαν φωτιές όπως στο live τους πέρσυ το καλοκαίρι στο Release ωστόσο δεν ήταν απαραίτητες καθώς τα αίματα είχαν ήδη ανάψει. Χέρια στον αέρα, κεφάλια πάνω κάτω, ουρλιαχτά και ένα φουσκωτό παραλίας να κάνει βόλτες. Σύντομα μαζί με το φουσκωτό έκαναν βόλτες και άλλα άτομα στα χέρια του κοινού. Μέχρι που ο Winston ο τραγουδιστής ζήλεψε και φυσικά βρέθηκε στην αγκαλιά μας. Έκανε μία θεαματική βουτιά και όλοι μαζί τον πηγαίναμε δεξιά και αριστερά σαν άγρια νερά μιας νύχτας με πολλά μποφόρ.
Τέλος στο αποκορύφωμα της βραδιάς μαζεύτηκαν όλα τα μέλη του συγκροτήματος μπροστά στο stage και τραγούδησαν μαζί μας το riff της κιθάρας από την επιτυχία τους Wild Eyes. Ήταν το δεύτερο πιο έντονο σύνθημα και φυσικά δεν σταμάτησε να αντηχεί ακόμα και όταν οι Parkway Drive βρίσκονταν πλέον στο backstage. Δεν μιλάμε απλά για μία μοναδική εμπειρία. Μιλάμε για κάτι που οφείλεις να βιώσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου είτε είσαι φαν της μέταλ είτε όχι. Σου βάζω στοίχημα πως δεν θα μετανιώσεις δευτερόλεπτο από τις συναυλίες τους.
Setlist
Glitch
Prey
Carrion
The Void
Soul Bleach
Vice Grip
Wishing Wells
Karma
Sleepwalker
Dedicated
Idols and Anchors
(Winston on crowd)
Chronos
Shadow Boxing
Bottom Feeder
Encore:
Crushed
Wild Eyes
LiveReport Alex Antoniou
photo credits: Afroditi Zaggana, Tijs van Leur, Christina Alossi for Fuzz Productions
