Τρίτη μέρα του φεστιβάλ και αδυνατώ να πιστέψω ότι είμαστε μόλις στα μισά. Ο μαραθώνιος συνεχίστηκε και σήμερα που μάλλον ήταν και η πιο δυναμική μέρα από πολλές απόψεις …
Χάσαμε GAEREA και TANKARD μιας και έβγαιναν στις 3 και 4 αντίστοιχα το μεσημέρι και εκείνη την ώρα ακόμα κοιτούσα το ταβάνι του ξενοδοχείου προσπαθώντας να σηκώσω το κουφάρι μου.
Με τα χίλια ζόρια με μαστίγωσα να προλάβω τους DESTROYER 666 που δεν ήθελα να χάσω μιας και δεν τους έχω ξαναδεί. Καθώς ήμουν στο δρόμο για τους DESTROYER 666, πέτυχα τους hardcorαδες SLOPE στην μικρή σκηνή και σα να αηδίασα λίγο με το τρίτης διαλογής hardcore που έπαιζαν. Ο θεός να το κάνει αυτό το πράγμα hardcore βασικά …
Μπαίνοντας στη βασική σκηνή είδα τους DESTROYER από λίγο πιο μακριά κάνοντας και κάποιες κλέφτες ματιές στο merchandise. Παρά πολύ καλοί δεν πτοήθηκαν από την ζέστη αντίθετα έπαιξαν με μανία αυτό το oldschool βάρβαρο black/thrash που παίζουν ενώ η διασκευή σε Motorhead στο τέλος έδωσε μια γερή δόση ενέργειας σε όλο το φεστιβάλ.
Χωρίς να προλάβουμε να πάρουμε ανάσα οι τρομεροί DESTRUCTION ανέβηκαν μανιασμένα στο stage με το “Curse the Gods” και δίδαξαν αγνό βαρύ thrash αν και έπαιζαν σε ένα κοινό που φαινόταν κάπως νωχελικό σε σχέση με την μουσική ένταση που έβγαζαν… Η μπάντα φάνηκε πάντως τρομερά δεμένη και σε απίστευτη φόρμα.
Αφήνω DESTRUCTION να προλάβω ένα μέρος από το σετ των Cro Mags στην μικρή σκηνή αλλά ενώ παίζουν πολύ καλά απογοητεύομαι με την μέτρια αντίδραση του κόσμου ξανά. Τι πάθατε όλοι βρε παιδιά; Κουραστήκαμε από τη δεύτερη μέρα ;
Ξανά σύνδεση με τα κεντρικά του φεστιβάλ και επιτέλους βλέπω ένα κοινό να διασκεδάζει και να το ζει με όλους τους τρόπους υπό τους ήχους των BURY TOMORROW. Αυτή τη φορά σε σχέση με την εμφάνιση της Αθήνας νίκησαν την μάχη με τον ήχο και έδωσαν ένα δυναμικό show που έκανε τον κόσμο να γουστάρει με το παραπάνω. Πολύ καλό συγκρότημα, εύχομαι να τους δούμε σε κάποιο headline show κλειστού κλαμπ στην Ελλάδα.
Στάση για μια μπύρα και τρεχάλα πάλι πίσω να προλάβουμε MASSACRE που ήταν η πραγματική oldschool εμφάνιση της βραδιάς. Ήχος οδοστρωτήρας, κέφι απίστευτο, απόδοση στο 100% είχαν σαν αποτέλεσμα η τιγκαρισμενη μικρή σκηνή να ζήσει ένας έπος τρελού moshing, circle pit και crowd surf. Πραγματικά θριαμβευτική εμφάνιση για τους MASSACRE. Άλλο ένα τσεκ στις μπάντες που δεν είχα δει και δεν πίστευα ότι θα δω ζωντανά ποτέ μου.
Τρέχουμε να προλάβουμε τους SODOM και στο δρόμο συναντάμε τους BARONESS να ενθουσιάζουν το λιγοστό κοινό τους με έναν ήχο κρύσταλλο στα δύο κομμάτια που πρόλαβα και την μπάντα να βρίσκεται σε τρελά κέφια. Όπως έχω ξαναγράψει κρίμα που οι ώρες του φεστιβάλ δεν βοηθούν να δεις τόσο εύκολα full set αλλά αυτά έχουν επί το πλείστων τα φεστιβάλ του εξωτερικού όταν έχουν 20 μπάντες σε μια μέρα.
Οι SODOM εμφανίστηκαν κάπως μούδιασμενα στην αρχή. Κάτι οι επιλογές των κομμάτων που το κοινό έδειχνε να μην γνωρίζει, αν και εγώ λατρεύω να ακούω κομμάτια από άλμπουμ όπως “Get what you deserve ” και “Tapping the Vein” , κάτι ο ίδιος ο κόσμος που αντιδρούσε χλιαρά από το πρώτο δευτερόλεπτο δεν βοήθησε την κατάσταση. Όταν προσπαθείς να ζήσεις τη συναυλία και σε σκουντάνε κάτι γλυκούλικα παρόλα αυτά μικράκια που διαφωνούν για το τι θα φάνε, ε το “fuck off” που μου βγήκε ήταν και ευγενικό θα έλεγα. Στα μισά της συναυλίας η μπάντα επικεντρώθηκε στο παλιό υλικό και οι ύμνοι από το “Agent Orange ” ξύπνησαν τα αίματα. Εντυπωσιάστηκα από τις επιλογές να παίξουν τραγούδια και από τα demo τους ενώ το “In the sign of evil ” τιμήθηκε δεόντως. Μπράβο στο μπάρμπα Tom και τη συμμορία του που κρατάνε την μπάντα σε ένα τέτοιο επίπεδο. Με συγκινεί επίσης πολύ που παραμένει αυτή η πανκ αισθητική στο γκρουπ, που επιστροφή του blackfire φέρνει στο νου μνήμες από την εποχή του “Mortal Way of Life”
Να τονίσω εδώ ότι έγινε κάτι το οποίο με ξενέρωσε και δεν θα επικεντρωθώ σχεδόν καθόλου στην εμφάνιση των HATEBREED. Όσο και να τους γουστάρω το γεγονός ότι έκαναν soundcheck στην ακριβώς δίπλα σκηνή την ώρα που έπαιζαν οι SODOM είναι τεράστιο φάουλ δεν τους τιμά καθόλου και δείχνει ασέβεια σε ένα γκρουπ που τους ρίχνει δεκαπέντε χρόνια ιστορίας. Όσο επιτυχημένος και να είσαι δεν σε τιμά να φέρεσαι έτσι. Ναι ήταν καλοί οι HATEBREED αλλά όταν φέρεσαι έτσι με ξενερώνεις σε βαθμό που δεν μπορώ να διασκεδάσω μαζί σου. Next.
Όλοι ξέρουν πόσο τρελαμένος είμαι με τους AMENRA και πρέπει να ήμουν ο μόνος Έλληνας που βρέθηκε στο μικρό stage εκείνη την ώρα για να τους δει. Κόσμος ελάχιστος στην αρχή κάτι που διορθώθηκε αργότερα. Κατάφερα να βρεθώ με άνεση δεύτερη σειρά κάτι πολύ δύσκολο να συμβεί πλέον στις εμφανίσεις τους στην Αθήνα.
Για ακόμη μια φορά η τελετουργία συνεπήρε το κόσμο που πλέον μετρούσε πάνω από 2000 και οι ζητωκραυγές στο κλείσιμο της εμφάνισης τους δείχνουν ότι κέρδισαν εκείνο το βράδυ ακόμη περισσότερους φίλους. Ο καλύτερος ήχος που τους έχω δει να έχουν ποτέ, παρέσυρε όλους σε ένα ασταμάτητο βασανιστικό headbanging που μας έφερε στο πολυπόθητο σημείο της λύτρωσης. Until next time brothers.
Η λέξη που εκφράζει το φεστιβάλ είναι τρέξιμο. Προσπαθώντας να συνέλθω από την εμφάνιση των AMENRA, έτρεξα να προλάβω να δω λίγο τους ELUVEITE που τους έχω αφήσει λίγο πίσω τα τελευταία χρόνια μιας και δεν με ενθουσίαζαν τόσο οι πρόσφατες δουλειές τους, μου απέδειξαν ότι μάλλον θα πρέπει να βρίσκομαι στην εμφάνιση τους στην Αθήνα. Κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο με μια σύνθεση πλέον που σπέρνει πάνω στη σκηνή και χάρηκα πολύ που τους είδα ανανεωμένους και έτοιμους για καινούργια ταξίδια. Ελπίζω αυτή η εμφάνιση να μην ήταν απλά μια εντυπωσιακή ανάπαυλα.
Ώρα για την μεγάλη μπάντα της βραδιάς. Και δεν μιλάω για άλλους από τους Γερμανούς KREATOR. Θα είμαι λιτός και σύντομος. Η μπάντα είναι τρομερά δεμένη παίζει σαν καλά γρασαρισμένη μηχανή έχει εντυπωσιακό show και έχει μπει σε άλλη κατηγορία από αυτή που βρίσκονται ας πούμε οι DESTRUCTION ή οι SODOM εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν χαίρομαι με κάτι τέτοιο. Αντίθετα πάντα εκτιμούσα τον Mille για την ποικιλία της μουσικής του. Πρέπει όμως να πω ότι εδώ και αρκετό καιρό η μπάντα επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο, το οποίο ναι μεν πουλάει, ναι μεν το γουστάρει πολύ η νέα γενιά, αλλά εμένα προσωπικά δεν έχει να μου πει κάτι. Την τελευταία δεκαετία είναι μια επανάληψη του ίδιου πράγματος με κομμάτια στο ίδιο μοτίβο ρεφραίν σλόγκαν κτλ. κάτι που δε με συγκινεί.
Δεν είναι η μουσική ταυτότητα των KREATOR αυτό και ζωντανά παίζουν πλέον κατά 85-90% κομμάτια της νέας εποχής μιας και όταν κάτι ακούγεται από τα παλιά χρόνια οι αντιδράσεις είναι αρκετά χλιαρές. Έχουν κερδίσει μια ολόκληρη νέα γενιά και μπράβο τους. Θέλει μεγάλη μαγκιά να το καταφέρεις αυτό και να παραμένει συγχρόνως. Απλά εμένα όλη αυτή η επιτηδευμένη εμπορικότητα δεν αγγίζει την καρδιά μου….
Για το κλείσιμο της βραδιάς διάλεξα την EIVOR η οποία για ένα περίπου τέταρτο που πρόλαβα κράτησε το αρκετό κοινό της μικρής σκηνής με την dark folk rock μουσική της και μια φωνή που σε ταξιδεύει σε κόσμους που οι νεράιδες μαγεύουν τους περαστικούς ταξιδιώτες…
Day 4 loading …
Live Report Γιώργος Καραγιάννης
