Το 2022 ίσως μείνει στις μνήμες μας ως η χρονιά της μουσικής ανάστασης, καθώς μετά από 2 πολύ δύσκολα χρόνια σε κάθε τομέα και άποψη, το καλοκαίρι του 2022 η μουσική και πιο συγκεκριμένα τα εγχώρια festival επέστρεψαν πιο πλούσια και πιο δυναμικά από ποτέ άλλοτε. Έτσι δυναμικά επέστρεψε και το Under The Quarry Metal Fest το οποίο φέτος για να γιορτάσει αυτή του την επιστροφή αλλά και την πέμπτη του διοργάνωση, έγινε διήμερο. Επτά μπάντες κάθε μέρα, δεκατέσσερις στο σύνολο, στο πανέμορφο χώρο του θεάτρου του Άλσους Βεΐκου. Το Σάββατο λοιπόν, στις 10 Σεπτεμβρίου, η πρώτη ημέρα του Under The Quarry Metal Fest Vol V έφερε ένα “άρωμα” και ήταν γεμάτη με θηλυκές παρουσίες, στα πλαίσια των συμμετεχόντων, όσο καμία άλλη ημέρα των προηγούμενων χρόνων.
Πιστοί στην ώρα τους, οι Primal Roots άνοιξαν την φετινή διοργάνωση μπροστά σε έναν σεβαστό αριθμό θεατών. Η “πολυεθνική” μπάντα, καθότι απαρτίζεται από μέλη διαφόρων χωρών και γλωσσών, με περίσσεια ενέργεια και όρεξη παρουσίασε υλικό μέσα από το ντεμπούτο album της “Stand Up” και παρότι ο ήλιος και η ζέστη κρατούσε καλά ακόμα, δεν εμπόδισε την μπάντα στο να είναι ενεργητική και στην σκηνική της παρουσία. Στιβαρό, βαρύ και αν μου επιτραπεί η έκφραση, τευτονικό, heavy metal με την τραγουδίστρια του σχήματος Rachel Cassar να κερδίζει τις εντυπώσεις με τον όγκο και το χρώμα της φωνής της. Αν και ο μόλις μερικών μηνών γιος της, ντυμένος με τα “χρώματα” της μπάντας στην “πρώτη γραμμή” νομίζω πως ίσως κέρδισε όλο το διήμερο.
Λίγο αργότερα με τον ήλιο πλέον σιγά σιγά να αποχωρεί, στην σκηνή ακολούθησαν οι Tapeworm Electric. Αλλαγή μουσικής χροιάς, καθώς το εξαμελές σχήμα κινείται σε hard rock φόρμες με ιδιαίτερη προτίμηση το ηχόχρωμα της δεκαετίας του 70. Πολύ ευχάριστο κλίμα, πολύ ανεβαστική τόσο η μπάντα επί σκηνής όσο και οι συνθέσεις της. Κιθαριστικές αρμονίες που έπιαναν αμέσως το αυτί, διασταυρωμένες με απαντήσεις από τα πλήκτρα, σωστό 70s’ rock κοινώς. Τα γυναικεία φωνητικά έδωσαν μια έξτρα πινελιά στο ηχητικό σύνολο και τόσο η επίδωση όσο και η όρεξη της frontwoman της μπάντας, Αργυρώ, ήταν πάρα πολύ δυνατή. Οι Tapeworm Electric απέδωσαν πάρα πολύ καλά, παρότι όπως μας πληροφόρησαν είχαν δύο session μέλη στην εμφάνιση τους, κάτι που δεν φάνηκε να στερεί τίποτα από το τελικό αποτέλεσμα, το αντίθετο. Ιδιαίτερη αναφορά θα μου επιτρέψετε να κάνω στην session κιθαρίστρια της οποίας και το όνομα μου διαφεύγει, συγνώμη για αυτό, για την εκφραστικότητα και το συναίσθημα των δαχτύλων της στα lead και solo μέρη.
Τρίτη μπάντα για την πρώτη μέρα οι Joakem από την Κύπρο. Η μπάντα έχει πολλές και ετερόκλητες επιρροές που ακούγονται όλες στα τραγούδια τους. Είναι πολύ ικανοί μουσικοί, δεμένοι στη σκηνή με περίτεχνες progressive πινελιές, τολμηροί και καλοστημένοι. Δεμένη μπάντα και σίγουρα με ενδιαφέρουσες ιδέες. Μας κίνησαν το ενδιαφέρον και σίγουρα θα έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και για το μέλλον.
Ο ήλιος αρχίζει να πέφτει και έρχεται ώρα για τους μοντέρνους Bent By Sorrow. Δυναμικοί και καλοπροβαρισμένοι ανέβηκαν με τον προβλεπόμενο τσαμπουκά στη σκηνή. Ο τραγουδιστής τους δεν δίστασε να πει ότι ο καλύτερος οπαδός τους ήταν ένας πιτσιρικάκος που είχε σκαρφαλώσει στα ηχεία. Ο ήχος τους πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα θα τους ξανατσεκάρουμε στο μέλλον.
Το Gods Made Of Flesh είναι ο καλύτερος δίσκος της καριέρας των Disharmony και το Under The Quarry η ευκαιρία να το απολαύσουμε ζωντάνά! Έτσι όταν οι prog thrashdoomsters ανέβηκαν στη σκηνή κάτσαμε προσοχή να ακούσουμε αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ικανότατους παίκτες, ένα τραγουδιστή χαρισματικό και συνθέσεις που πραγματικά έχουν σπάνια αξία. Η μπάντα μας σύστησε και το νέο της κιθαρίστα αλλά και μας ενημέρωσε ότι το άλμπουμ τους είναι πλεον διαθέσιμο σε βινύλιο οπότε όσοι πιστοί σπεύσατε. Για το τέλος έκλεισαν με διασκευή σε Judas Priest μιας και τα περισσότερα απ’τα μέλη ανήκουν και στους Bigus Dickus γνωστή σεσημασμένη priestομηχανή .
Προτελευταία μπάντα της βραδιάς Enemy Of Reality. Τι εκπληκτική γλυκιά παρουσία είναι η Ηλιάνα Τσακιράκη; Με μια απίστευτη φωνή και ένα χαμόγελο που δεν σ άφηναν να ξεμακρύνεις το βλέμμα σου. Ο Στυλιανός να κάνει εξαιρετική δουλειά στην κιθάρα και το κοινό να ανταποκρίνεται θερμά! Μας έδωσαν και ένα preview από τον επερχόμενο δίσκο τους και μας άφησαν πραγματικά πλήρεις με τη σκηνική τους παρουσία και τη μουσική τους αρτιότητα.
Τέλος ένα ταξίδι μέσα στον εαυτό μας και έξω από αυτόν με τους πάντα εξαιρετικούς Universe 217. Μια φωνή εξωπραγματικά εκφραστική, τύμπανα που κλέβαν την παράσταση και συνθέσεις συναισθηματικές με άψογο ήχο. Απίστευτη ατμόσφαιρα που μιλούσε κατευθείαν στις πιο κρυφές σκέψεις σου. Πάντα εξίσου εντυπωσιακοί U217. Ώρα να φεύγουμε όμως γιατί έχει και συνέχεια αύριο ε;
Primal Roots playlist:
Stand Up
Race to the Red Light
Same Old Pain
Say It
Black
Tapeworm Electric playlist:
Sulphur
Islands In the Sky
From Can to Can’t
Butterfly
Out of Luck
Joakem playlist:
A Peaceful Place
Generation Z
Treacherous
Illusory
Resurgence
Origins
Bent By Sorrow playlist:
Road to nowhere
Truth behind the lies
Demoncracy
Never Fail
Through the Blacklight
Rain
The machine
False legacy
Disharmony playlist:
The Cynic and the Beggar
Nogard
Cruel and Bitter
Abyss Noir
Vain Messiah
L.I.F.E.
Between the Hammer and the Anvil (Judas Priest cover)
Enemy Of Reality playlist:
Long Forgotten
In Hiding
The Taste of Defeat
Afraid No More
Nouthetisis
The Bargaining
Downfall
Την Πατρίδα Μ’έχασα
Universe 217 playlist:
Intentions
Rest Here
Never
Cold
She
Here Comes
Better
Mouth
Wrong
Η όποια δροσιά επικρατούσε τις προηγούμενες ημέρες φαίνεται πως κατάλαβε το τελευταίο συναυλιακό αυτό καλοκαιρινό ξέσπασμα και αποφάσισε να μας παρά κάνει καλό καιρό και ζέστη, κάτι που έγινε έντονα αντιληπτό από νωρίς το Σάββατο και συνεχίστηκε, αν όχι χειροτέρεψε, την Κυριακή. Δεύτερη μέρα λοιπόν για το φετινό Under The Quarry, διαφορετική από κάθε άποψη από την μέρα που προηγήθηκε, καθότι ηχητικά οι heavy/power ήχοι επικράτησαν στο μεγαλύτερο μέρος της.
Τηρώντας για ακόμα μια φορά το πρόγραμμα, οι νεοσύστατοι Dragon Skull άνοιξαν στην ώρα τους την ημέρα. Οι μπάντα που αποτελείται από μέλη των System Decay και Pulse R παρουσίασε κομμάτια από την πρώτη της δισκογραφική δουλειά η οποία αν δεν έχει ήδη κυκλοφορήσει, αναμένεται πολύ σύντομα. Σε πιο επική heavy διάθεση μουσικά από ότι έχουμε συνηθίσει τα μέλη της, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και κατάφερε να μαζέψει τον κόσμο μπροστά στην σκηνή σχεδόν από την αρχή, παρότι ο ήλιος ακόμα προκαλούσε δυσφορία.
Την σκυτάλη πήραν οι Scream Collision των οποίων την παρουσία σαν μπάντα δεν είχα αντιληφθεί μέχρι πρότινος. Ένα όμορφο κράμα πολύ μελωδικού heavy/rock θα χαρακτήριζα τον ήχο τους, με κάποια progressive στοιχεία εδώ και εκεί. Η μπάντα παρά το κάποιο άγχος που φάνηκε να έχει, παρουσίασε το υλικό από τον ντεμπούτο δίσκο της “Memories” πολύ καλά. Ευχάριστες και ευκολομνημόνευτες συνθέσεις, όμορφα πλαισιωμένες από πλήκτρα και φωνητικές γραμμές που σου μένουν. Αν ξεπεράσουν το όποιο πιθανό άγχος που τους προκαλεί στατικότητα επί σκηνής θα τα πάνε μια χαρά στο μέλλον.
Τους Sirius του είχα δει όταν παρουσίασαν για πρώτη φορά τη δουλειά τους και μετά τους είχα χάσει. Αυτό που παρακολουθήσαμε στο Γαλάτσι δεν είχε πολύ απόσταση από αυτό που είχα δει τότε. Εκτιμώ ότι θα μπορούσαν να έχουν δουλέψει περισσότερο στο δέσιμο τους επι σκηνής. Αυτό που κατάφεραν βέβαια είναι παίζοντας Manowar να ξεσηκώσουν το κοινό να τραγουδάει μαζί τους.
Επόμενοι πάνω στη σκηνή οι The Silent Rage. Ομολογώ ότι ο ήχος τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ δεν ήταν με το μέρος των συγκροτημάτων. Η κιθάρα του Νίκου Σιγλίδη χανόταν κάπου στη μίξη και έτσι «μπέρδευε» σε σύνολο το αποτέλεσμα. Η μπάντα έπαιξε επιλογές από το πρώτο της άλμπουμ και μας προϊδέασε για το επόμενο.
Επόμενοι στη σκηνή οι Illusory. Δεύτερη φορά στη σκηνή του φεστιβάλ και αυτή τη φορά παρουσιάζοντας το Crimson Wreath. Η μπάντα είχε καθαρότητα στον ήχο της και τον πιο χαριτωμένο παρουσιαστή μιας και την παρουσίαση έκανε ο γιός του τραγουδιστή του συγκροτήματος Δημήτρη Θεοδώρου. Τα τραγούδια ήταν κυρίως από την πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά αλλα και το κλασσικό τους κλείσιμο με το Pale Moonlight από το ντεμπούτο άλμπουμ τους.
Επόμενοι στη σκηνή οι μοντέρνοι metalers Voidnaut. Αγριεμένοι, δεμένοι και με πολύ «λύσσα» να τα ρημάξουν όλα έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Έχοντας παρακολουθήσει τη μπάντα από την πρώτη τους εμφάνιση τέσσερις φορές με αυτή την πιο πρόσφατη θα έλεγα ότι το βράδυ της Κυριακής 11 Σεπτέμβρη αυτό που είδαμε και ακούσαμε ήταν Voidnaut on steroids! Στη θέση που παρακολουθούσαμε εμείς χάναμε την κιθάρα του Κρίκου αλλά το γενικό αποτέλεσμα και τα βίντεο που τσεκάραμε μετά τη συναυλία δεν άφησαν περιθώρια αμφιβολίας.
Επίλογος στο πρώτο διήμερο UTQ με τους εξαιρετικούς SixForNine. Όλα στο 11! Ήχος; Απόδοση; Setlist; Όλα εξαιρετικά. Με κέφι και πολύ διάθεση μιας και όπως μας εξήγησε και ο Φώτης δεν πρόλαβαν να χαρούν την κυκλοφορία τους και 2,5 χρόνια εκτός είναι πολλά η παρέα των Six For Nine επικεντρώθηκε στο Parallel Universe και κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν χρειάζεται να πουμε πολλά παρα μόνο ότι είναι εξαιρετικοί μουσικοί ως μονάδες που ως ομάδα κάνουν την υπέρβαση και παρουσιάζουν ένα αποτέλεσμα αξιοζήλευτο. Όποιος/α το έχασε ας τα βρει με τον εαυτό του/της.
Για το τέλος ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου έδωσε μια ιδέα για 3ήμερο… Τι λέτε;
Dragonskull playlist:
DragonSkull
Barbarians
Death Dealer
Tyrant’s Doom
Necropolis (Manilla Road Cover)
Scream Collision playlist:
Mess Inside My Head (Memories)
The Last Straw
Asylum
AWOL
Rigged Game
Sirius playlist:
1) Unbound the Scream
2) Wings of Fire
3) Thor the Powerhead (Manowar cover)
4) Beyond the Sands of Time
5) Fury Within
The Silent Rage playlist:
My Race Won’t Last
Stormwarrior
Sin Of A Pilgrim
Leading The Legions
The Serpent Lord
A Piece Of Eden
Illusory playlist:
Besetting Sins
Ashes to Dust
Immortal No
A Few Days Make Eternity
A Poem I Couldn’t Rhyme
Bleak
All Blood Red
Pale Moonlight
Voidnaut playlist:
Back from the Grave
Hunted
Loose Ends
Control
Scarred for Life
Poisoned Mind
All my Angels Flew Away
This Pain of Mine
SixforNine tracklist:
Every Cloud Has a Silver Lining
Out of the Blue
More Than Words Can Say
Never Ending Road
Life Devouring Demons
Counting Stars
Bullet off its Course
Save Me
Sound of Perfection
Sea of Lies
Live report : Metalradio Team
Photo report Hellena Mihailidou
Περισσότερες φωτογραφίες από τον Themis Giannopoulos ΕΔΩ
