Είναι πάντα ιδιαίτερο το συναίσθημα να βλέπεις μια μπάντα σαν τους Clan of Xymox ζωντανά, ειδικά σε έναν χώρο όπως το Temple, που έχει τον δικό του μυσταγωγικό, αλλά συνάμα οικείο χαρακτήρα. Η συναυλία της Πέμπτης 27 Μαρτίου στην Αθήνα δεν ήταν απλώς μια ακόμα εμφάνιση για το ιστορικό συγκρότημα της Darkwave σκηνής, αλλά μια βραδιά φορτισμένη με νοσταλγία, σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένα κοινό που απορροφούσε κάθε νότα με δέος.
Από νωρίς ο κόσμος είχε αρχίσει να γεμίζει τον χώρο, δημιουργώντας εκείνη τη μοναδική αίσθηση προσμονής που κάνει μια συναυλία ξεχωριστή. Η συναυλία είχε ανακοινωθεί sold out λίγες μέρες πριν και ξέρετε τι σημαίνει αυτό… το Temple ήταν ασφυκτικά γεμάτο και δεν κουνιόταν μύγα! Η παραγωγή ήταν αψογη!
Η βραδιά ξεκίνησε με τον Tango Mangalore, έναν ιδιαίτερο Έλληνα καλλιτέχνη με avant-garde προσέγγιση στη μουσική. Μόνος του στη σκηνή, ανάμεσα σε αναλογικά synths, drum machines και layers από φωνητικά εφέ, δημιούργησε ένα σκοτεινό, σχεδόν κινηματογραφικό ηχοτοπίο. Οι μινιμαλιστικές του συνθέσεις και η απόκοσμη αισθητική του έδεναν άψογα με το κλίμα της βραδιάς, προετοιμάζοντας το έδαφος για την εμφάνιση των Clan of Xymox. Ιδιαίτερη ήταν και η στιγμή όταν μας παρουσίασε διασκευασμένο το “The toad curse and how it perished in flames” από τους θρυλικούς Cinema Strange.
Κατά τις 22:15 η σκηνή φωτίστηκε διακριτικά και μέσα από τους καπνούς και τους σκιώδεις φωτισμούς εμφανίστηκε ο Ronny Moorings, η ψυχή και η κινητήρια δύναμη των Clan of Xymox. Με την χαρακτηριστική του φιγούρα και διάθεση να μιλήσει με το κοινό, έπιασε την κιθάρα και ξεκίνησε το ταξίδι.
Το setlist ήταν ένας ισορροπημένος συνδυασμός παλιών και νέων κομματιών. Τα πρώτα synths του “Stranger” προκάλεσαν ένα ρίγος στο κοινό, ενώ όταν ήρθε η σειρά του “Louise“, η ατμόσφαιρα φορτίστηκε με έναν χορευτικό ρυθμό, σαν να ξαναζούσαμε μια στιγμή από τη χρυσή εποχή του Darkwave. Δεν έλειψαν φυσικά και τα αγαπημένα “Jasmine and Rose” και “A Day“, “She“, όπου ο κόσμος συμμετείχε σχεδόν ενστικτωδώς, τραγουδώντας κάθε στίχο.
Η απόδοση της μπάντας ήταν άψογη, χωρίς περιττές φανφάρες ή επιτηδευμένες κινήσεις. Η παρουσία και ερμηνεία του Ronny επίσης στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Ήταν καθαρή μουσική εμπειρία, όπως πρέπει να είναι μια συναυλία: αυθεντική, άμεση και με την ενέργεια να ρέει αβίαστα από τη σκηνή στο κοινό. Ο ήχος, αν και δυνατός, δεν έχανε σε ποιότητα, επιτρέποντας στα ατμοσφαιρικά synths και τις μελωδικές γραμμές της κιθάρας να ξεδιπλωθούν χωρίς παραμορφώσεις.
Ένα από τα highlights της βραδιάς ήταν πως όλο το μαγαζί είχε τη διάθεση να χορεύει και να τραγουδά, ακόμη κι αν δεν υπήρχε χώρος, έβλεπες ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών να το ζουν…
Καθώς η συναυλία πλησίαζε στο τέλος, έκανα το 1ο encore τους με 3 τραγούδια όπως εκπληκτικό “You’ re The One“, ενώ έπειτα και από «απαίτηση» του κοινού με το 2ο encore τους έπαιξαν ακόμα 3 τραγούδια. Τα “This World” και “In love we trust” έκλεισαν ιδανικά τη βραδιά, αφήνοντας στο κοινό εκείνο το γλυκό συναίσθημα πληρότητας. Θέλαμε να μείνουμε εκεί, ανταλλάσσοντας εντυπώσεις, με τα φώτα χαμηλωμένα και τη μουσική ακόμα να αντηχεί.
Η βραδιά των Clan of Xymox στο Temple ήταν κάτι παραπάνω από μια συναυλία. Ήταν μια υπενθύμιση της δύναμης που έχει η μουσική να ξυπνά αναμνήσεις και να δημιουργεί νέες. 40 χρόνια και βάλε συγκρότημα είναι οι Ολλανδοί κι αυτό, στην τελική, είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα ενός συγκροτήματος: να παραμένει ζωντανό, επίκαιρο και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Live Report & Photo Report : Terry Navigator
