Κάποιοι τους γνωρίσαμε μέσω του ίντερνετ, κάποιοι σε δισκοπωλεία, αλλά είμαστε και εμείς που λιώσαμε το “Bat Country” στο guitar hero! Είτε πρόκειται για φαν της μέταλ σκηνής είτε όχι, ποιος εκεί έξω θα πει ότι δεν τους γνωρίζει?!
Σάββατο 7 Ιουνίου, Πλατεία Νερού.
Ας ξεκινήσουμε αναφέροντας τον γνωστό ύποπτο που τα τελευταία χρόνια έχει χαρίσει πλούσια ιστορία στην Ελλάδα ως αναφορά τα μέταλ συγκροτήματα και όχι μόνο! Φυσικά πίσω από την κουρτίνα βρίσκεται το Release Athens και χάρη σ’ αυτό για ακόμα μία φορά η Πλατεία Νερού γέμισε ζωή και ενέργεια από τους αμέτρητους φαν των Palaye Royale και των Avenged Sevenfold!
Κάπου εκεί ανάμεσα στα tattoo, τα piercing, τα μούσια και τα διχτυωτά καλσόν βρέθηκα και εγώ με την παρέα μου. Η ώρα ήταν 18:50 και ο ήλιος περίμενε στην ουρά μαζί μας για να περάσει στον χώρο της συναυλίας, αφού πρώτα υποδείξει το απαραίτητο εισιτήριο.
Λίγα βήματα μετά τον έλεγχο θα σε κεράσουν δροσερά αναψυκτικά και αμέσως μετά στο δεξί σου χέρι θα βρεις τις δεκάδες τουαλέτες για την ανάγκη κάθε ανθρώπου είτε με κινητικά προβλήματα είτε όχι. Έπειτα θα ανοιχτεί μπροστά σου το κεντρικό σημείο του event.
Γεμάτο πάγκους με ποτά, φαγητά, παιχνίδια, διαγωνισμούς και φυσικά official merch.
Είναι ένα πανέμορφο σημείο με τον ουρανό να απλώνεται ελεύθερα δίχως να τον εμποδίζουν οι πολυκατοικίες και με τον αέρα από τη θάλασσα να δροσίζει το πρόσωπό σου.
Στρέφοντας το βλέμμα σου στο βάθος θα δεις τρεις γιγαντοοθόνες με το σήμα του Release Athens μαζί με την απαραίτητη μουσική αναμονή να χαϊδεύει τα αυτιά σου. Απέναντι και περιμετρικά του stage βρίσκονται σε ύψωμα οι εξέδρες των VIP έχοντας την πολυτέλεια καλύτερης ορατότητας.
19:20 χτύπησε η καμπάνα, ωστόσο όχι της εκκλησίας αλλά των ντραμς, τραβώντας την προσοχή μας πάνω στο stage για να ουρλιάξουμε με μία φωνή και επαναλαμβανόμενα PALAYE ROYALE!
Ο Remington φορώντας τζιν σορτσάκι και crop top βγήκε τρέχοντας στη σκηνή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ανάβοντας ακόμα περισσότερο τα αίματα που είχαν πιάσει ήδη θερμοκρασία από τον ήλιο. Φυσικά οι συνθήκες ζέστης δεν μπόρεσαν να σταθούν εμπόδιο σε ένα live που από την αρχή έδειξε τα δόντια του και μας προετοίμαζε σταδιακά για όλο και μεγαλύτερες συγκινήσεις. Ξεκίνησαν με το “Nightmares” σηματοδοτώντας το δυναμικό line-up που θα ακολουθούσε στην πορεία. Είπαν κομμάτια όπως τα “Mr. Doctor Man”, “Little Bastards”, “Dying In A Hot Tub”, ξεσηκώνοντας το κοινό με τον καλορυθμισμένο τους ήχο, την συνεχή ανταλλαγή ενέργειας με τους φανς και την rock’n’roll ατμόσφαιρα. Στην συνέχεια έπαιξαν το “Lonely”, που τόνισαν ότι το αφιέρωναν εγκάρδια στη μητέρα τους.
Η παρουσία τους στην σκηνή ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό σόου, περιλάμβανε μεγάλες φουσκωτές μπάλες που έκαναν βόλτες στα κεφάλια μας, θεαματικά crowd surfings πάνω σε μία φουσκωτή βάρκα με καπετάνιο τον Remington, ο οποίος στη συνέχεια σκαρφάλωσε από τα κάγκελα του stage μέχρι τον πύργο των ηχοληπτών και φυσικά δεν θα σταματούσε εκεί. Είχε μοναδική αλληλεπίδραση μαζί μας σε βαθμό που πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι ήταν περισσότερη ώρα κάτω από το stage παρά πάνω. Κάτι που φυσικά εκτιμήθηκε με πολλές αγκαλιές από τους φαν του.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας τους, η μπάντα έδωσε καταπληκτική ενέργεια και ζωντάνια στην Πλατεία Νερού καθιστώντας το όνομά τους γνωστό ακόμα και σε όσους είχαν την τύχη να τους απολαύσουν για πρώτη φορά.
Στη συνέχεια υπήρξε μία ευχάριστη αναμονή καθώς ο χώρος σου δίνει πολλές επιλογές να απασχοληθείς και να καλύψεις κάθε βασική ανάγκη.
Λίγο πριν τις 21:00 είχαμε μαζευτεί μπροστά από το stage μιλώντας μεταξύ μας μέχρι που ξεκίνησε να παίζει το “Nightcall” του Kavinsky και ξαφνικά σιγή… Οι οθόνες έσβησαν, η μουσική σταμάτησε και όλοι νιώσαμε τα βήματα των Avenged Sevenfold να πλησιάζουν.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι ξεκίνησαν με την εισαγωγή του “Game Over” από το νέο τους άλμπουμ και τότε οι οθόνες έλαμψαν ξανά με καταπληκτικά εφέ που έδιναν στην εμπειρία μας το κάτι παραπάνω. Ακολούθησε το “Mattel” και αμέσως μετά πήγαμε σε παλαιότερα άλμπουμ για να ακούσουμε το “Afterlife”. Κάπου εδώ να αναφέρω ότι ο ήχος από τις κιθάρες, το μπάσο, τις φωνές, τα ντραμς και ορισμένων playback effects ήταν τόσο εντυπωσιακός που συγκεκριμένα άκουσα μία φωνή δίπλα μου καθώς χτύπησε δυνατά το μπάσο να φωνάζει “ώπα ρε!”. Ακολούθησε ένα από τα πιο γνωστά τους riff και κάπως έτσι όλοι μας φωνάζαμε “Hail To The King”!
Στην παύση ανάμεσα στις εναλλαγές των κομματιών ο Matthew, γνωστός και ως M. Shadows, lead vocalist των A7X, με ενθουσιασμό είπε ότι δεν είχε ιδέα τι έχαναν ως συγκρότημα τόσο καιρό που δεν είχαν βρεθεί στην Ελλάδα.
Χωρίς άλλη καθυστέρηση ακολούθησε το “Buried Alive” και το “The Stage”.
Στο “So Far Away” μπορούσες να δεις παντού κινητά να φωτίζουν σαν αστέρια αφιερώνοντας ο καθένας μας το τραγούδι στα αγαπημένα του πρόσωπα που δεν είναι πια μαζί μας.
Πλέον παντού στο κοινό είχαν δημιουργηθεί pit και μέσα σε ένα από αυτά βρέθηκα και εγώ να τρέχω και να χτυπιέμαι με το επόμενο κομμάτι που δεν ήταν άλλο από το “Nightmare”! Πάνω στην ήδη εκρηκτική ατμόσφαιρα και στον απόλυτο χαμό ήρθε και έδεσε το “Bat Country”!
Λίγο πριν το κλείσιμο οι Avenged μας καθήλωσαν με το “Unholy Confessions” και το ακραίο drum solo του Brooks Wackerman!
Ο Matthew άρπαξε την ευκαιρία να αποδώσει φόρο τιμής στον πρώην drummer τους, τον Rev, ο οποίος έχασε τη ζωή του 2009, λέγοντας πως αν ήταν εκεί μαζί μας σίγουρα θα λάτρευε και εμάς και τη συγκεκριμένη συναυλία.
Κλείνοντας μας άφησαν with “A Little Peace of Heaven”. Και αυτός πιστεύω είναι ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε αυτό το άρθρο.
Όποιος βρέθηκε εκεί πήρε μαζί του ένα μικρό κομμάτι από τον παράδεισο!
Πλέον παντού στο κοινό είχαν δημιουργηθεί pit και μέσα σε ένα από αυτά βρέθηκα και εγώ να τρέχω και να χτυπιέμαι με το επόμενο κομμάτι που δεν ήταν άλλο από το “Nightmare”! Πάνω στην ήδη εκρηκτική ατμόσφαιρα και στον απόλυτο χαμό ήρθε και έδεσε το “Bat Country”!
Λίγο πριν το κλείσιμο οι Avenged μας καθήλωσαν με το “Unholy Confessions” και το ακραίο drum solo του Brooks Wackerman!
Ο Matthew άρπαξε την ευκαιρία να αποδώσει φόρο τιμής στον πρώην drummer τους, τον Rev, ο οποίος έχασε τη ζωή του 2009, λέγοντας πως αν ήταν εκεί μαζί μας σίγουρα θα λάτρευε και εμάς και τη συγκεκριμένη συναυλία.
Κλείνοντας μας άφησαν with “A Little Peace of Heaven”. Και αυτός πιστεύω είναι ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε αυτό το άρθρο.
Όποιος βρέθηκε εκεί πήρε μαζί του ένα μικρό κομμάτι από τον παράδεισο!
Live report Metalradio.gr Team
