Η δεύτερη μέρα στην Ρουμανία ειχε αρκετές συμπεριφορές που θύμισαν Ελλάδα .Κοινώς δεν σηκώθηκα από το κρεβάτι μέχρι να έρθει η ώρα να πάω ξανά στο φεστιβάλ. Εντάξει, εντάξει σηκώθηκαμε για μάσα, καφέ και τσιγάρο αλλά μέχρι εκεί. Ο τουρισμός άλλη ώρα. Εδώ ήρθαμε για τον συναυλιακο πανικό και πρέπει να κρατήσουμε δυνάμεις διότι η μέρα είναι αρκετά δύσκολη…
Με λύπη αναγκάστηκα να αφήσω πίσω την χαρά ότι θα εβλεπα TOXIC HOLOCAUST μιας και καταφέραμε να φτάσουμε στο φεστιβάλ λίγο πριν της 5. Άκουσα λιγο UOMAMMUT στην τρίτη σκηνή που άνοιξε σήμερα αλλά δεν με κράτησαν μιας και αν και έπαιζαν ικανοποιητικά ο ήχος τους δεν ταίριαζε μέσα στη ντάλα ήλιο.
Η απόφαση ήταν κοινή. GUTALAX. Και ήταν από τα πιο σκοτεινά όμορφα πράγματα που έχω κάνει εδώ και καιρό. Τα πράγματα είναι απλά. Μη χάσετε το λάιβ στην Αθήνα. Για 45 λεπτά ένα τεράστιο πάρτι αγνού gore n roll ξεσήκωσε όλους στο κοινό. Μέχρι και άνθρωποι 60 χρόνων διασκέδαζαν την μοναδικότητα των GUTALAX. Ένα μεγαλο μέρος του κοινού ντύθηκε σαν τους Τσέχους θεούς της βρώμικης τουαλέτας. Σωσίβια, μπάλες θαλάσσης, σωσίβιες λέμβοι, κουκλάκια και ότι άλλη χαζομάρα θες από το κοινό έκανε το πάρτι ακόμη πιο έντονο. Η διασκευή 2 δευτερολέπτων σε κομμάτι των Messugah προκάλεσε απίστευτο γέλιο. Ανυπομονώ για την εμφάνιση τους στην Αθήνα .
Στην άλλη σκηνή ξεκίνησαν οι KVELERTAK που στην αρχή φάνηκαν να πηγαίνουν πολύ καλά και να το διασκεδάζουν, αλλά δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον κόσμο σε εγρήγορση και έδειχναν κουρασμένοι από την ζέστη μετά τα πρώτα δέκα λεπτά.
Οπότε, τραβήξαμε στην τρίτη σκηνή να δούμε ARKONA, αλλά όσο τους είδατε εσείς αλλά τόσο τους είδα και εγώ. Δεν ξέρω γιατί ακυρώθηκε/ακύρωσαν την εμφάνιση τους αλλά πραγματικά ξενέρωσα. Και μαζί μου και πολλοί φίλοι τους που είχαν έρθει με τα φολκ γουναρικά τους στους 35 βαθμούς!
Μόνη λύση να φύγουμε για θεούς SUFFOCATION. Ότι έσπειραν, έσπειραν. Ότι έδωσαν το 100% το έδωσαν. Ότι όλα τα όργανα παίχτηκαν με χειρουργική εντέλεια; Παίχτηκαν. Αλλά δεν κατάφεραν να προσπεράσουν το party των GUTALAX.
Αφήσαμε στην μέση το σετ των SUFFOCATION να προλάβουμε τους D.R.I οι οποίοι έκαναν αυτό που έπρεπε, για να δώσει πόνο ο καθένας στον διπλανό του. Παίζοντας όλες τις επιτυχίες τους, το μέρος μετατράπηκε σε ένα τεράστι circle pit και ένα μάθημα από την oldschool γενιά στα καινούργια παιδιά .
Κατάφερα να μαζέψω τα κομμάτια μου και να δω λίγο από BRUTUS μόλις τελείωσαν οι D.R.I. το σετ τους και ομολογώ ότι δεν περίμενα να δω να κρατούν τον κόσμο σε τέτοια εγρήγορση. Οι Βέλγοι, με αρχηγό την τρομερή Stefanie, δημιούργησαν ένα άκρως χορευτικό κλίμα, με φοβερή απόδοση και ήχο που πραγματικά λυπήθηκα που οι ώρες του φεστιβάλ δεν σε αφήνουν να δεις κάποια πράγματα περισσότερη ώρα, όταν κυνηγάς να δεις όσες μπάντες περισσότερο μπορείς. Όπως και να έχει ανυπομονώ για την επόμενη επίσκεψη τους στην Ελλάδα.
Εδώ να τονίσω ότι σε σχέση με εχθές το κοινό ήταν τρομερά ετερόκλητο κάτι που έκανε το θέαμα ακόμη πιο όμορφο. Ηλικίες από μωρά μέχρι αμετανόητους 60ριδες και στυλιστικά look που ξεπερνούν την φαντασία του καθενός. Αλλά όλα αυτά δένουν με έναν μαγικό τρόπο, γιατί πραγματικά τα vibes του συγκεκριμένου φεστιβάλ, είναι κάτι παραπάνω από θετικά, με τον κόσμο να “δένει” μεταξύ του σε κάθε διαφορετικό ήχο που προσφέρει η κάθε μπάντα.
Και μιας και είπαμε ήχο, θα πρέπει να πω ότι εκτός από μερικές αστοχίες ο ήχος του φεστιβάλ είναι κρυστάλλινος που σου επιτρέπει να ακούς τα πάντα χωρίς να χάνει σε δυναμικότητα και χωρίς να μπουκώνει και να υπερκαλύπτει τις μελωδίες.
Πίσω στην τρίτη σκηνή (έπεσε πολύ περπάτημα απόψε) να δούμε TERROR που μάζεψαν και τον περισσότερο κόσμο στην συγκεκριμένη σκηνή και κατάφεραν να ξεπεράσουν τον χαμό που έφεραν οι GUTALAX. Δεν τόλμησα να σκεφτώ να βρεθώ πολύ μπροστά γιατί την θέλω την ζωούλα μου και επειδή σε αυτές τις ηλικίες τα εγκεφαλικά και τα καρδιακά θερίζουν. Πέρα από την πλάκα, στις πρώτες σειρές, γινόταν μάχη και χάρηκα ιδιαίτερα που η μέρα είχε μια hardcore αύρα σε όλη της τη διάρκεια.
Φεύγω δέκα λεπτά πριν τελειώσουν οι TERROR να προλάβω την εκκίνηση των thrash θεών TESTAMENT και πετυχαίνω τους DRAGONFORCE να παίζουν διασκευή στο My heart will go on της Celine Dion και καταλαβαίνω γιατί στην ηλικία μου το πολύ τυρί κάνει κακό. Μίλησα για power metal και τυρί και επέλεξα να βάλω κάτι στο στομάχι μου να αντέξουμε για την συνέχεια .
Για τους TESTAMENT δεν θα πω πολλά τους είδατε πριν λίγες μέρες στην Πλατεία νερού και έκαναν αυτό που έπρεπε. Έσβησαν ότι είχε προηγηθεί με ένα bay area thrash ολοκαύτωμα παίζοντας κομμάτια μόνο από το Legacy και New Order και κέρδισαν το βραβείο του μεγαλύτερου πιτ με το ιστορικό ” Into the Pit” που έκλεισε και την εμφάνιση τους.
Αποφάσισα να κάτσω επιτέλους στο μπαρ να ξαποστάσω λίγο και τελικά η απόφαση ήταν πολύ σωστή, μιας και μόλις ξεκίνησαν να παίζουν οι THE DILLINGER ESCAPE PLAN σε κανένα σημείο δεν με έκαναν να ασχοληθώ περισσότερο μαζί τους. Κακή εμφάνιση, με κακό ήχο. Περίμενα πολλά περισσότερα από αυτούς. Ίσως ο κάκιστος ήχος να επηρεάσε τόσο που πήγαν όλα λάθος, μιας και η ιδιαιτερότητα της μουσικής τους απαιτεί να υπάρχει ποιότητα στον τομέα αυτό. Αλλά δυστυχώς…άνθρακες ο θησαυρός….
Το μεγάλο όνομα της βραδιάς ήταν έτοιμο να ξεκινήσει. Οι AMON AMARTH με κάποιες άστοχες δισκογραφικά κινήσεις με έχουν κάνει να τους αφήσω λίγο πίσω, βάλε και την μέτρια για μένα εμφάνιση στο Release που δεν είχε την σπιρτάδα και την φλόγα που είχα συνηθίσει από αυτούς.
Με ένα πιο speedατο set και με πολύ κέφι και όρεξη έκαναν το φεστιβάλ άνω κάτω. Κράτησαν τα θεατρικά πάνω στην σκηνή μόνο που αυτή τη φορά τα pyro έδιναν και έπαιρναν σχεδόν σε κάθε κομμάτι και στο τέλος δεν κατάλαβε κανείς πότε τελείωσε η εμφάνιση τους.
Εδώ να πω ότι πάντα για μένα θα είναι ένα παράπονο που στην χώρα μου τα συγκροτήματα δεν έρχονται με αυτό που πραγματικά έχουν σαν stage show και πάντα κάτι λείπει στο τέλος σε σχέση με αυτό που βλέπουμε στο εξωτερικό….
Ενδιάμεσα στο σετ των AMON AMARTH αποφάσισα να χαρίσω ένα δεκάλεπτο στους THE BLACK DAHLIA MURDER που προς έκπληξη μου παρόλο που φαινόταν ότι ο κόσμος επικεντρώθηκε στους Amon κατάφεραν να κρατήσουν στην μικρή σκηνή περίπου τα 3/5 από τον κόσμο που είχαν πριν οι TERROR και στα δύο κομμάτια που άκουσα εκτός από τον Brian που είναι πραγματικά μορφή, η μπάντα με τον κόσμο έδενε με έναν τρόπο τελετουργικό λες και ο κόσμος ειδικά στις πρώτες σειρές είχε βρεθεί σε μια άγρια διαφορετική πραγματικότητα.
Με το τέλος των Amon ξεκίνησα για το ξενοδοχείο μιας και είχα ήδη συμπληρώσει 9 ώρες στο φεστιβάλ και όσο και να τους γουστάρω μετά από όλο αυτό δεν θα κάτσω να δω CONVERGE στις 2.30 το πρωί….
Η ώρα δείχνει 4.20….τιποτα δεν είναι τυχαίο…Day 3 is loading….
Live Report Γιώργος Καραγιάννης
