Από νωρίς στο Fuzz για μια συναυλία με πλούσιο περιεχόμενο και όπως μας είχαν ενημερώσει 18.55 στη σκηνή οι Horizon Ignited. Οι Φινλανδοί είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντες και το γράφω έτσι γιατί πριν τη συναυλία δεν είχα καμία επαφή με το υλικό τους. Παίζουν μελωδικά, κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζουν και με In Flames μάλλον έχουν πιασάρικα riff και παρουσιάζονται στη σκηνή με πολύ κέφι και όρεξη να αξιοποιήσουν στο έπακρο την ευκαιρία. Το κοινό τους υποδέχτηκε πολύ θερμά και αν εξαιρέσεις τα καθαρά του τραγουδιστή που δεν ακούγονταν για κανένα λόγο έφυγαν από τη σκηνή αφήνοντάς μου την καλύτερη εντύπωση.
Δεύτεροι στη σκηνή οι Καναδοί The Agonist με τη Βίκυ Ψαράκη στα φωνητικά. Εμφανίζονται στη σκηνή με πολύ φορά και καυτές διαθέσεις, η Βίκυ μας μιλάει Ελληνικά και μόλις ακούμε το «Καλησπέρα Αθήνα» χασκογελάμε και λέμε τις έκανε μαθήματα ο Σπύρος. Λίγο αργότερα που μας μίλησε περισσότερο μας λέει ότι όντως ο Seth της είπε μην τολμήσεις να τους μιλήσεις Αγγλικά. Το συγκρότημα παρουσίασε το υλικό του που παρουσιάζει έντονη ποικιλομορφία ειδικά μετά την προσθήκη της Βίκυς που συνδυάζει τα καθαρά με τα brutal φωνητικά. Και για εσάς που δεν το ξέρετε ναι η Βίκυ πήρε τη θέση της Alissa White Gluz στους The Agonist και έχει βάλει τη δική της σφραγίδα στον ήχο τους.
Το σκηνικό στήνεται και έρχεται η ώρα για την μπάντα που περίμενα περισσότερο από όλες αφού δεν τους είχα ξαναδεί ζωντανά και το Worship ήταν για μένα το καλύτερο άλμπουμ του 2021. Hypocrisy επί σκηνής και ξεκινάει το ξύλο. Νομίζω ότι το πάτωμα έχει σίγουρα κατέβει κάποια εκατοστά ενώ οι τοίχοι ξεχείλωσαν από το τεράστιο pit που έκανε ο κόσμος με το πάρα πολύ καλό setlist που επέλεξαν να παρουσιάσουν οι Σουηδοί. Μόνο 3 τραγούδια από το νέο άλμπουμ και μια ολοκληρωμένη αναφορά στο σύνολο της δισκογραφίας τους ενώ το τελείωμα με το Roswell 47 δοκίμασε τις αντοχές του κτιρίου, του εξαερισμού και του πιτ.
Παρόλο που ο διοργανωτής μας είχε ενημερώσει ότι πρόκειται για co headline εμφάνιση και παρόλο που έπαιξαν πριν τους Septic Flesh οι Hypocrisy τελικά έλειπαν κομμάτια από το setlist της περιοδείας που λόγω εντοπιότητας των Flesh άλλαξε η σειρά εμφάνισης. Old School άδες, απλοί και στιβαροί τα είπαν όλα με τη μουσική τους, ούτε φωτογραφίες με το κοινό πίσω τους στο τέλος. Απλά μοίρασαν τις πένες τους και χαιρέτησαν τον κόσμο.
Το εντυπωσιακό σκηνικό με το artwork του Seth στήνεται και ανεβαίνουν στη σκηνή. “Καλησπέρα Αθήνα”… αχ αυτό το Αθήνα…. Οι SepticFlesh τα έδωσαν όλα επι σκηνής και το κοινό τους αποθέωσε. Ο Seth μας είπε έχουμε κάνει 18 show, έχουμε άλλα 19, είναι η συναυλία με τη μεγαλύτερη προσέλευση! Μας δώσατε δύναμη να συνεχίσουμε. Μάλιστα όταν έπαιξαν το Anubis ο κόσμος τραγούδησε τη μελωδία πριν κάνουν οτιδήποτε και ο Seth σχολίασε ότι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Μαζί τους στη σκηνή όταν χρειαζόταν ο Σωτήρης Βαγενάς, ο Krimh καταιγιστικός αλλά μάλλον αρκετά πίσω στον ήχο οι κιθάρες. Μπορεί και να έφταιγε το σημείο που στεκόμουν. Πάρα πολύ θερμή υποδοχή από τον κόσμο και στα καινούρια τραγούδια της μπάντας που ήξερε και τραγουδούσε τους στίχους και έκανε ατελείωτο mosh pit. Αυτό που με παραξένεψε ήταν ότι ενώ ο Seth σχολίασε ότι αρκετοί περιμένετε τραγούδια από τη δισκογραφία μας πριν το Communion δεν έπαιξαν κάποιο κομμάτι από εκείνη την εποχή τους.
Το σίγουρο είναι ότι ήταν μια απολαυστική συναυλία και ελπίζουμε να κυλήσει έτσι η συναυλιακή χρονιά.
LiveReport Hellena Mihailidou
Photo Report Hellena Mihailidou
