Όχι μην αγχώνεσαι, δεν έχασες κανένα live των Insomnium στην Ελλάδα και ναι, καλά άκουσες, έχουμε live ανταπόκριση από το εξωτικό και πάντα ηλιόλουστο Newcastle upon Tyne, (αυτό για το ηλιόλουστο και το εξωτικό ήταν ψέμμα, αλλά το review είναι αληθινό, sit tight)!
Σάββατο, 25 Ιανουαρίου στο Riverside Newcastle, (γνωστό και ως ένα από τα θρυλικά venues εναλλακτικής μουσικής της πόλης), και είδαμε τους πολυαγαπημένους Φιλανδούς Insomnium στα πλαίσια του Heart Like a Grave Tour, με αφορμή την κυκλοφορία του ομώνυμου νέου τους άλμπουμ, τον Οκτώβριο του 2019.
Επίσημοι καλεσμένοι των Insomnium, ήταν οι Βρετανοί Conjurer, μία (κατά την γνώμη μου), πολλά υποσχόμενη μπάντα. Είναι γνωστή ως και η non-specific metal band της Αγγλίας. Λίγο death metal, λίγο stoner doom, λίγο sludge, λίγο progressive. Χμμμ, δεν ξέρω, για άκουσε τo debut album τους Mire, που κυκλοφόρησε το 2018, και πες μου. Σιγουρα αξίζει την προσοχή σου, συνδυάζει όλες τους τις επιρροές μ’έναν μοναδικά όμορφο τρόπο και το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει.
Και κάπως έτσι τα φώτα σβήνουν και οι Conjurer ανεβαίνουν στη σκηνή να μας ζεστάνουν, αλλά και να μας πάρουν μαζί τους σε heavy, συντριπτικούς ήχους, διτονικά φωνητικά, με γρήγορα αψεγάδιαστα riffs, τα οποία σε δευτερόλεπτα μετατρέπονται σε μυστηριώδεις, εύθραυστες μελωδίες.
Φαντάσου να είσαι έτοιμος να δεις την λάβα να βγαίνει απ’το ηφαίστειο και τελικά να βλέπεις λιωμένα marshmallows να χύνονται γύρω σου…αλλά πρόσεχε γιατί η λάβα ακολουθεί, το mellow δε κρατάει πολύ. Οπότε κάπως έτσι νιώσαμε όταν ο Dan Nightgale (κιθαρίστας και vocalist των Conjurer), κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να δούμε την λάβα να βγαίνει, παράτησε τα μικρόφωνα και με μόνη συνοδεία μια αχνή κιθάρα μας σήκωσε την τρίχα με τα black φωνητικά του…marshmallows παντού για περίπου 30 δευτερόλεπτα και μετά blast-beats και sledged riffs παντού.
Δυναμικές κιθάρες, riffs για headbanging αλλά και doom/melodic death διάθεση με τον ημίγυμνο Jan Krause στα drums, να «διατάζει» υπέροχα τις ρυθμικές μεταβάσεις. Το μόνο μείων, πολύ σκοτεινοί τύποι τα παιδιά, μιάς και οι φωτισμοί κινήθηκαν κυρίως σε σκούρο μπλε/πράσινο τόνο, θα ήθελα να τους βλέπω λίγο καλύτερα. Ομολογουμένως, μία πολύ καλή εμφάνιση από μία πολλά υποσχόμενη extreme metal μπάντα.
Ε και αφού οι Conjurer μας άνοιξαν την όρεξη για τα καλά, είμαστε πανέτοιμοι για το κυρίως πίατο. Σ’αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω πως όση ώρα περιμέναμε την αλλαγή «σκηνικού» διασκεδάζαμε με ήχους Ghostbusters, Michael Knight (Knight Rider) και X-Files…και μέσα μου βαθειά θα ήθελα αυτό το playlist να ήταν επιλογή των Insomnium. Αλλά έφτασε η ώρα που ο Michael Knight παρκάρει τον Κιτ, τα φώτα ξανασβήνουν και το γεμάτο πλέον Riverside χειροκροτεί και γεμίζει με φωνές ενθουσιασμού.
Με τον Ville Friman να είναι «εκτός» του Ευρωπαικού tour, λόγω των υποχρεώσεών του ως λέκτορας πανεπιστημίου (Εξελικτική Βιολογία διδάσκει, σε περίπτωση που δεν το ήξερες), και τον Jani Liimatainen ως το 5ο μέλος της μπάντας, οι Insomnium ανεβαίνουν στην σκηνή και δεν χάνουν κυριολεκτικά λεπτό, είναι έτοιμοι να μας ξεσηκώσουν με το “Valediction”, ένα από τα αρκετά δυναμικά τραγούδια του καινούργιου τους album.
Ένα πολύ καλά «κουρδισμένο» ξεκίνημα με άψογη εκτέλεση, με τον Jani Liimatainen (κιθάρα/vocals) και τον Niilo Sevänen (μπάσο/vocals) να μας ταξιδεύουν σε διτονικά, melodic και harsh φωνητικά, επιβλητικά ντραμς από τον Μarkus Hirvonen και τον superhuman Markus Vanhala να μας δίνει το κιθαριστικό 100% του.
Kαι αφού μας ταξίδεψαν Τhrough the Shadows και Ιnto the Woods, φροντίζοντας να μας γυρίσουν πίσω στο 2012 και στο 2009 αντίστοιχα και να μας θυμίσουν γιατί τους αγαπάμε τόσο, μας έκαναν να τους αγαπήσουμε ακόμα παραπάνω δίνοντάς μας ένα up-tempo και επιθετικό “Νeverlast”, για να μας προετοιμάσουν και να μας ζεστάνουν γι’αυτό που θα ακολουθούσε.
Τι ακολουθούσε θα ρωτήσεις. Το αιθέριο και αιχμαλωτικό εννιάλεπτο “Pale Morning Star”, αυτό το ατμοσφαιρικό black και μελωδικό death track από το τελευταίο album, που αν δεν έχεις ακούσει ήδη τώρα ήρθε η στιγμή. Και Μαγεία ! Mία ακόμα άψογη εκτέλεση με την ενέργεια τους να γεμίζει τον χώρο και να μας παρασύρει σε μία επική και επιβλητική μουσική μελαγχολία που μας αρέσε τόσο μα τόσο πολύ.
“Change of Heart” απ’το μακρινό 2006 για να μας θυμίσουν ότι δεν έχουμε απολύτως κανένα change of heart και no regrets που ήρθαμε απόψε να τους ακούσουμε, γιατί μέχρι στιγμής μας έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό. Ο Markus και ο Jani σαρώνουν την σκηνή με τις κιθάρες τους, αστειεύονται μεταξύ τους “εν ώρα εργασίας”, ο Niilo μας έχει συνεχώς στην τσίτα για να του δίνουμε ρυθμό, και ακόμα κι αν ο Markus κάθεται πίσω απ’τα ντραμς συχνά μας παρακινεί να δώσουμε ρυθμό. Και ναι, αυτή η συνεχής επικοινωνία με τον κόσμο ήταν απλά το κάτι άλλο, interaction στα καλύτερα του.
Και με το βαρύ πυροβολικό “And Bells They Toll” η ατμόσφαιρα αγριεύει, οι κιθάρες θρηνούν, εμείς βασανιζόμαστε γλυκά και πριν μας αφήσουν (για λίγο)….μας πάνε πίσω στο 2006 και στο “In the Groves of Death” για να γυρίσουν με δύο ακόμα κομμάτια που θα μας περπατήσουν στη memory lane του “Shadows of the Dying Sun” , με τα “The Primeval Dark” και “While We Sleep” να κλείνουν τον κατάλογο των melodeath μας αναμνήσεων και να μας προετοιμάζουν για το επίσημο κλείσιμο της βραδιάς.
Heart Like a Grave tour…και φυσικά μας αφήνουν με το ομώνυμο “Heart Like a Grave”, δίνοντας μας επί σκηνής κλασσικά, αιθέρια Insomnium riffs, βαριά Φιλανδική μελαγχολία, goose bumping φωνητικα, επιβλητικά drums. Θεατρικό και ατμοσφαιρικό, αδιαμφισβητητα το τέλειο κομμάτι για να κλείσουν ένα πολύ δυνατό, απ’όλες τις απόψεις, live.
Αυτό που όμως οι melodeath magicians μοιράστηκαν κυρίως μαζί μας ήταν η μαγευτική τους ενέργεια και το εμφανές πάθος για την μουσική τους. Οι Insomnium δείχνουν να γνωρίζουν πως οι φαν τους είναι ο λόγος που είναι ακόμα εδώ, και το βράδυ του Σαββάτου μας έδειξαν πως κι εκείνοι είναι ακόμα εδώ ΓΙΑ εμάς, του παλιούς αλλά και τους νεότερους.
Γι αυτό και το αποτέλεσμα ήταν ένα υπέροχο live, και ένα Riverside γεμάτο από χαρούμενα πρόσωπα, κάθε ηλικίας, ν’αφήνει το venue γοητευμένο και άκρως ευχαριστημένο από αυτό που είδε και άκουσε.
Insomnium ευχαριστούμε – Kiitos Ιnsomnium!
Live report/ Photoreport Rozi Kakrida
Τρομερό review…!!!!!
Σαν να ήμουν εκεί!!!!