(Scroll down for English version)
Το πρώτο μεγάλο φθινοπωρινό συναυλιακό γεγονός για εμένα ήταν η συναυλία των Orbit Culture μαζί με τους πολύ αγαπημένους Gaerea και τους Φινλανδούς Atlas. Βροχερό και άκρως ατμοσφαιρικό το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου όπου η παραπάνω παρέα ήταν έτοιμη να μας πάρει μαζί της σε ένα δυναμικό, ατμοσφαιρικό και έντονο μουσικό ταξίδι. Όλα αυτά σε μια γωνιά της βορειοανατολικής Αγγλίας, στο NX Newcastle (ναι ναι, στο εξωτικό Newcastle upon Tyne). Αν και Δευτέρα αρκετός κόσμος ήρθε από νωρίς για τους Atlas, και όσο η βραδιά προχωρούσε όλος και περισσότερος κόσμος έμπαινε στο venue. Σε γενικές γραμμές περίμενα λίγο περισσότερο κόσμο, αλλά οκ η Δευτέρα είναι και λίγο περίεργη ημέρα γενικά, ίσως λίγο δύσκολη για πολλούς.
Ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Atlas, αφού δεν τους γνώριζα, και αν λατρεύω κάτι σε συναυλιακά γεγονότα είναι το να ανακαλύπτω νέες μπάντες που μιλάνε στην καρδιά μου. Και η αλήθεια είναι πως οι Atlas μου έκανα αυτό το κλικ από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Έρχονται από την Φινλανδία και αυτό-χαρακτηρίζονται ως northcore. Δυναμικοί και παθιασμένοι, επιθετικοί και συγκινητικοί. Αυτή ήταν η πρώτη γεύση που μου άφησαν οι Atlas.
΄Ολα τα μέλη της μπάντας ήταν άκρως ενεργητικά και εκφραστικά επάνω στην σκηνή. Βαριές κιθάρες και σπαρακτικά φωνητικά συνδυασμένα με υπέροχα φτιαγμένες μελαχγολικές μελωδίες και αιθέρια καθαρά φωνητικά. Ενώ η δισκογραφία και τα τραγούδια των Atlas δεν μου ήταν οικεία, απόλαυσα όλο τους το σετ και το πρώτο πράγμα που έκανα την επόμενη ημέρα ήταν να κάτσω να τους ακόυσω. Metalcore φινλανδικής μελαχγολίας….please give me more!! It was a pleasure Atlas, welcome to my daily playlists.
Και σειρά έχουν οι πολύ πολύ αγαπημένοι μου Πορτογάλοι, Gaerea. Η αλήθεια είναι πως ανυπομονούσα να τους δω live, αφού θα ήταν η πρώτη μου φορά αλλά σίγουρα δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό που θα ακολούθουσε. Οι Gaerea είναι μια μουσική οντότητα. 5 μουσικοί με κουκούλες ανεβαίνουν σιγά σιγά στην σκηνή. Δεν ξέρεις ποιοι είναι, αν χαμογελάνε ή οχι, αν σε κοιτάζουν ή οχι. Δεν βλέπεις καμία έκφραση στο πρόσωπο τους και αυτό είναι το πιο μαγικό απ΄όλα, γιατί νιώθεις πως ξεχειλίζουν απο συναισθήματα όσο είναι εκεί επάνω κι ας μην βλέπεις τις εκφράσεις τους.
Όλοι τους φοβερά εκφραστικοί αλλά ομολογουμένως ο Guilherme Henriques κλέβει την παράσταση και σε μαγνητίζει. Θεατρικά και προσεγμένα “αδέξιος” στις κινήσεις του, μαγικά εκκεντρικός, γεμάτος πάθος και αυτοπεποίθηση. Αν σκεφτείς ποτέ να πάρεις photo pass για τους Gaerea, ετοιμάζου για cardio workout γιατί η κίνηση δεν σταμάτει πότε καθ’όλη την διάρκεια του set.
Τα Hellbound και Submerged, τα δύο singles από το αναμενόμενο Loss, άνοιξαν το σετ των Gaerea ενώ το υπόλοιπο σετ ήταν αποτελούμενο από τραγούδια του Mirage και του Coma. Μόνο για οχτώ κομμάτια έμειναν επάνω στην σκηνή οι Gaerea…και προφανώς ήθελα άλλα τόσα. Παρόλα αυτά μιλάμε για μία καθηλωτική εμφάνιση.
Μίνιμαλ φωτισμός, τέλειος ήχος, πυκνά blast beats, πλούσιες μελωδίες και ισχυρή σκηνική παρουσία που σε αφήνει υπνωτισμένο και γεμάτο ωμά, δυνατά συναισθήματα . Ατμόσφαιρα σκοτεινή, αμείλικτη και μεγαλωπρεπής. “Dancing with demons in this haunted embrace, where light is a memory lost in time’s chase. Whispers of sorrow, echo through my veins. These senseless thoughts, where anguish remains.” Gaerea, you have my heart! Until we meet again!
Και κάπως έτσι “επιστρέφουμε” στον βορρά και τους καταπληκτικούς Σουηδούς Orbit Culture που πήραν την σκυτάλη και μας χάρισαν ένα δυνατό, ανεβαστικό και με μαθηματική ακρίβεια εκτελεσμένο σετ. Death Above Life και φύγαμε για παγωμένο σουηδικό μελωδικό death και heartfelt αψεγάδιαστο groove metal.
Ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπα τους Orbit Culture και με χαρά διαπίστωσα και πάλι, πως κάθε φορά αποδεικνύουν και ζωντανά ότι είναι μία απ’ τις πιο δυνατές μπάντες στον χώρο της metal αυτή τη στιγμή. Ακαταμάχητος ρυθμός και μεστός, βαρύς ήχος με τον Niklas Karlsson να γεμίζει την σκηνή με την επιβλητικότητα του. Παρόλο που δεν είναι πολύ κινητικός (ειδικά μετά τον ανεμοστρόβιλο Guilherme), έχει όμως τόσο δυνατή παρουσία που σου είναι δύσκολο να μην τον κοιτάς.
Tales of War, North Star of Nija, From the Inside, While We Serve ήταν κάποιες απ΄τις πολύ δυνατές στγμές των Orbit Culture την βραδιά της 10ης Νοεμβρίου. ΄Οχι ότι είχαν αδύναμες στιγμές, κάθε άλλο. Το κοινό ήθελε λίγο σπρώξιμο για να πάρει μπροστά (νομίζω είναι γενικό κακό του Newcastle κοινού αυτό) αλλά οι Orbit Culture είχαν τον τρόπο τους και έτσι άναψαν τα αίματα και είδαμε και λίγο mosh pit και crowd surfing τελικά, ειδικά προς το τέλος του setlist με τα Nerve, While We Serve και Hydra.
Με μαγεύει το πως οι Orbit Culture διατηρούν αυτή την βαρύτητα τους καθ’ όλη την διάρκεια της κάθε εμφανισής τους, αλλά ταυτόχρονα ξεχειλίζουν μελωδικότητα. Σα να λέμε και πιρουέτες και mosh pit, headbanging energy με μπαλετική εκλέπτυνση, marshmallows να ξεχειλίζουν από ορμητικό ηφαίστειο. Νομίζω καταλάβατε τι εννοώ, the best of both worlds, επιθετικότητα και μελωδικότητα.
Οι Orbit Culture ήταν αψεγάδιαστοι και σε απλά ελληνικά, τα πήραν όλα και τα σήκωσαν αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά πως είναι ένας ασταμάτητος χείμαρρος μουσικής ενέργειας, ακαταμάχητοι και συντριπτικοί. Orbit Culture, the future is yours and we are here to follow.
English version
The first major autumn concert event for me was the Orbit Culture concert with the much-loved Gaerea and the Finnish band Atlas. It was a rainy and highly atmospheric evening on November 10th, when the above bands were ready to take us on a dynamic, atmospheric and intense musical journey. All this in a corner of northeast of England, at NX Newcastle (yes, yes, in the exotic Newcastle upon Tyne). Although it was a Monday, quite a few people came early for Atlas, and as the evening progressed, more and more people entered the venue. In general, I expected more people attending the gig, but I guess Monday is a bit of a strange day in general, perhaps a little difficult for many.
It was my first encounter with Atlas, as I didn’t know them, and if there’s one thing I love about concerts is discovering new bands that speak to my heart. And the truth is that Atlas clicked with me from the very first song. They come from Finland and describe themselves as northcore. Dynamic and passionate, aggressive and moving, that was my first impression of Atlas.
All the band members were extremely energetic and expressive on stage. Heavy guitars and heart-wrenching vocals combined with beautifully crafted melancholic melodies and ethereal clean vocals. Although I was not familiar with Atlas’ discography and songs, I enjoyed their entire set, and the first thing I did the next day was to sit down and listen to them. Finnish melancholic metalcore…please give me more! It was a pleasure, Atlas, welcome to my daily playlists.
Next up are my beloved Portuguese, Gaerea. The truth is that I was looking forward to seeing them live, as it would be my first time, but I was definitely not prepared for what was to follow. Gaerea is a musical entity. Five musicians wearing hoods slowly climb onto the stage. You don’t know who they are, whether they are smiling or not, whether they are looking at you or not. You can’t see any expression on their faces, and that’s the most magical thing of all, because you feel that they are overflowing with emotion while they are up there, even though you can’t see their facial expressions.
All of them are incredibly expressive, but Guilherme Henriques steals the show and captivates you. Theatrical and deliberately “clumsy” in his movements, magically eccentric, full of passion and confidence. If you ever think about getting a photo pass for Gaerea, get ready for a cardio workout because the movement never stops throughout the entire set.
Hellbound and Submerged, the two singles from the anticipated Loss, opened Gaerea’s set, while the rest of the set consisted of songs from Mirage and Coma. Gaerea only stayed on stage for eight songs… and obviously I wanted just as many more. Nevertheless, we are talking about a captivating performance.
Minimal and on point lightning, perfect sound, dense blast beats, rich melodies, and a powerful stage presence that leaves you mesmerized and filled with raw, powerful emotions. The atmosphere is dark, relentless, and majestic. “Dancing with demons in this haunted embrace, where light is a memory lost in time’s chase. Whispers of sorrow, echo through my veins. These senseless thoughts, where anguish remains.” Gaerea, you have my heart! Thank you. Until we meet again!
And like so we “return” to the north and the incredible and powerful Swedish Orbit Culture, who took the baton and gave us a powerful, uplifting set performed with mathematical precision. Death Above Life and off we went for some frozen Swedish melodic death and heartfelt flawless groove metal.
It was the second time I saw Orbit Culture, and yes, I am happy to say that every time they prove live that they are one of the strongest bands in metal right now. Unstoppable rhythm and rich, heavy sound with Niklas Karlsson filling the stage with his imposing presence. Although he is not very mobile (especially after the whirlwind that is Guilherme), but he has such a strong stage presence that it is difficult not to look at him.
Tales of War, North Star of Nija, From the Inside, While We Serve were some of Orbit Culture’s strongest moments on the night of November 10th. Not that they had any weak moments, quite the contrary. The audience needed a little push to get going (I think this is a general problem with Newcastle audiences), but Orbit Culture had their way and got the crowd going, and we saw a bit of mosh pitting and crowd surfing, especially towards the end of the setlist with Nerve, While We Serve, and Hydra.
I am fascinated by how Orbit Culture maintain their gravitas throughout the concert while at the same time overflowing with melodiousness. It’s like pirouettes and mosh pits, headbanging energy with ballet-like refinement, marshmallows overflowing from a raging volcano. I think you get what I mean, the best of both worlds, aggression and melody.
Orbit Culture were flawless and, in simple terms, they swept us away and lifted it us up, proving once again that they are an unstoppable torrent of musical energy, unbeatable and beautifully overwhelming. Orbit Culture, the future is yours and we are here to follow.
Photos and live report from Rozi Kakrida.
