Η Δευτέρα 26 Ιουνίου ξεκίνησε με ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, κάτι που ήρθε σε πλήρη αντιδιαστολή με το τι ζήσαμε το Σάββατο στην εμφάνιση των HELLOWEEN. Μαζεύοντας λοιπόν τα κουράγια μας, τα νερά και τα αντηλιακά μας, ξεκινήσαμε για την Πλατεία Νερού. Τρίτη ημέρα του φετινού Release Athens Festival ως προς το δικό μας μουσικό κομμάτι και όλα κύλησαν ρολόι για ακόμα μια φορά ως προς την τήρηση του χρονοδιαγράμματος.
Λίγο μετά τις 6 λοιπόν, η πρώτη μπάντα της ημέρας ανέβηκε στην σκηνή κάτω από τον αρκετά ζεστό ήλιο. Ο λόγος για τους OYD, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα εντελώς, παρότι έχουν κυκλοφορήσει 2 δισκογραφικές δουλειές. Καλοπροβαρισμένο και δουλεμένο συγκρότημα, με τον ήχο τους να κοιτάει έντονα προς το χώρο του Nu metal ίσως και του alternative, φάνηκαν να απολαμβάνουν ιδιαίτερα το set τους. Δυστυχώς ο ήχος τους αδίκησε τρομερά,πιθανότατα όσο κανένα άλλο εναρκτήριο συγκρότημα μέχρι αυτή την μέρα, καθώς ήταν σχεδόν αδύνατον να αντιληφθείς κάτι συνολικά και ολοκληρωμένα. Η κιθάρα ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης τους ανύπαρκτη, όπως επίσης και η φωνή στα περισσότερα πιο χαμηλά και μελωδικά της σημεία. Και ερχόμενος στα φωνητικά, αυτό είναι και πιθανότατα το πιο δυνατό χαρτί των OYD, τουλάχιστον στο ύφος το οποίο εκπροσωπούν. Προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τον λίγο κόσμο που τους υποδέχτηκε,τον μικρότερο αριθμητικά μέχρι σήμερα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία δυστυχώς. Ανεξαρτήτως, μια ταιριαστή και καλή εμφάνιση για να ξεκινήσει σωστά η συγκεκριμένη ημέρα.
Και κάπου εκεί οι προσευχές μας εισακούστηκαν και παρότι η θερμοκρασία παρέμεινε αρκετά υψηλή, ο ήλιος αποφάσισε να κρυφτεί για το υπόλοιπο της ημέρας. Αυτό που ακολούθησε στην σκηνή, κατ εμέ αποτελεί και την απόλυτη έκπληξη. Η μουσική τριάδα των NOVA TWINS ανέβηκε στην σκηνή και έκανε την παρουσία της αισθητή με το καλημέρα. Καταπληκτική μπάντα σε τρομερή εμφάνιση. Εντυπωσιακή ενέργεια από το πρώτο κιόλας κομμάτι, διαφορετική ομολογουμένως από ότι μπορεί να περιμέναμε από μια metal μέρα, πάρα ταύτα εντυπωσιακή. Με ένα κράμα από RAGE AGAINST THE MACHINE αλλά σε πολύ πιο electro έκδοση, MASSIVE ATTACK/PRODIGY/BODYCOUNT και αρκετή rap/hip hop/alternative νοοτροπία μας έπιασαν εντελώς απροετοίμαστους. Δεν άργησαν όμως από το νεύρο και την φοβερή τους δυναμική να μας κάνουν να κουνάμε τα κεφάλια μας ρυθμικά. Κατάφεραν δε το ακατόρθωτο για φέτος,να ξεκινήσουν moshpit. Για όλη την διάρκεια του set τους δεν μπόρεσα να πάρω τα μάτια μου από την σκηνή, μία σκηνή την οποία κατάφεραν να γεμίσουν, αν όχι να μην τους χωράει κιόλας,τρία μόλις άτομα. Φοβερές οι φωνητικές δυνατότητες της τραγουδίστριας Amy Love που κατάφερνε να κουμαντάρει μελωδικά φωνητικά, screams αλλά και rap-αρισματα που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι του είδους, με αποστομωτικό χαρακτήρα. Μεγάλο και αδιαμφισβήτητο όπλο του διδύμου ουσιαστικά των NOVA TWINS, η μικροκαμωμένη αλλά τεράστια παικτικά μπασίστρια Georgia South. Ολόκληρη η μουσική εμφάνιση του συγκροτήματος ουσιαστικά ήταν δια χειρός της, καθώς από ένα μπάσο και κανα 2 studio από πετάλια στις rack-εριες ξεχυνόντουσαν τόνοι ήχων και μουσικής. Παράλληλα δεν υπήρξε στατική ούτε μια στιγμή καθ όλη την εμφάνιση τους, τρέχοντας και χοροπηδώντας από άκρη σε άκρη της σκηνής. Ειλικρινά, είχα πολλά χρόνια να εντυπωσιαστώ τόσο πολύ από εμφάνιση μπάντας και δη εκτός,εν μέρη, του ήχου μας. Σύμμαχος τους ο πάρα πολύ καλός ήχος και η διάχυτη ενέργεια και όρεξη τους. Τραγικά λάθος επιλογή μέρας κατά την ταπεινή μου γνώμη, μιας και κάτω από τους PRODIGY πραγματικά θα τους έκανα όπως λένε και στο χωριό μου, a run for their money. Εξαιρετικές.
Tracklist
Fire & Ice
Cleopatra
Toolbox
Taxi
Puzzles
Wave
K.M.B.
Losing Sleep
Sleep Paralysis
Antagonist
Choose Your Fighter
Με την ώρα να δείχνει σχεδόν 9 και την ζέστη να επιμένει, το συγκρότημα που είχα την περισσότερη περιέργεια να παρακολουθήσω έκανε την εμφάνιση του κάτω από ομοβροντία ιαχών και χειροκροτημάτων του κόσμου που πλέον είχε μαζευτεί όλος μπροστά στην σκηνή. Ανοίγοντας το set τους με το Knives και συνεχίζοντας με το Over It, οι BULLET FOR MY VALENTINE τίμησαν τους 2 τελευταίους τους δίσκους και ο κόσμος έδειχνε ιδιαίτερα ικανοποιημένος και εξοικειωμένος με την δισκογραφία τους. Ο πάρα πολύ καλός ήχος συνόδεψε και τους BULLET FOR MY VALENTINE, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και με σεβαστό όγκο, κάτι που πρόσθεσε στην πολύ καλή τους απόδοση.
Παρότι μου είναι δύσκολο πλέον να πάρω στα “σοβαρά” μια πιο emo (τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε) μπάντα η οποία πλέον αποτελείτε από 40+ ηλικιακά ανθρώπους θα είμαι ειλικρινής και θα πω πως τους ευχαριστήθηκα απροσδόκητα πολύ. Το υλικό τους αναπνέει υπό live συνθήκες αρκετά διαφορετικά από ότι η studio εκδοχές, με έναν πιο thrash αέρα. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την τρομερή απόδοση αλλά και ουσιαστική συνεισφορά του μπασίστα και τραγουδιστή του σχήματος Jamie Mathias, που πραγματικά σηκώνει αν όχι όλο, το μεγαλύτερο κατά την γνώμη μου μέρος των φωνητικών που “μετράνε”. Αρκετά περιορισμένοι ως προς την επαφή τους με το κοινό, δεμένοι όμως και αντισταθμίζοντας αυτή την “έλλειψη” με ενέργεια επί σκηνής, κατάφεραν να κάνουν την Πλατεία Νερού να κινείται σύμφωνα με κάθε όρεξη του Mat Tuck. Φυσικά δεν έλειψαν οι πυρσοί σε κλασικότερα κομμάτια της δισκογραφίας τους, όπως τα Your Betrayal, Scream Aim Fire και Waking The Demon. Κέρδισαν σε όλα τα σημεία νομίζω, έτσι φάνηκε τουλάχιστον από τον κόσμο που για πάνω από μία ώρα δεν σταμάτησε να τραγουδάει μαζί τους, να ανοίγει pit και να φωνάζει ρυθμικά το όνομα τους. Πολύ ευχάριστη εμπειρία στα δικά μου αυτιά και μάτια, πολύ καλύτερη σίγουρα από αυτό που περίμενα.
Tracklist
Knives
Over It
Piece of Me
4 Words (to Choke Upon)
You Want a Battle? (Here’s a War)
Shatter
All These Things I Hate (Revolve Around Me)
Scream Aim Fire
The Last Fight
Rainbow Veins
Don’t Need You
Your Betrayal
Tears Don’t Fall
Waking the Demon
Πλησιάζαμε σιγά σιγά στις 11 όπου και το μεγάλο για εμένα “στοίχημα” θα έκλεινε την ημέρα. Δεν είχα παρακολουθήσει τους DISTURBED στην προ 4ετίας εμφάνιση τους αλλά από τα όσα είχα δει από παλαιότερα live τους σε επίσημες τους κυκλοφορίες, ομολογώ πως κρατούσα πολύ μικρό καλάθι. Περισσότερο προς τον αγαπημένο σαν χροιά φωνής, David Draiman και την φωνητική του απόδοση. Πιστοί στο χρονοδιάγραμμα, οι τετράδα των DISTURBED βάζει φωτιά στον χώρο. Πρώτο κομμάτι το Hey You, το εναρκτήριο του τελευταίου τους δίσκου και ο καλός ήχος δίνει το βροντερό παρόν, συνεχίζοντας το σερί. Τους το δίνω, είναι ιδιαίτερα ψαρωτικοί, τουλάχιστον το ξεκίνημα τους ήταν δυνατό. Περίσσια η ενέργεια όλων επί σκηνής από την πρώτη στιγμή, είχαν ανεβάσει τον πήχη αρκετά ψιλά οι BULLET FOR MY VALENTINE, οπότε οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες, κάτι που οι DISTURBED από θέμα ενέργειας κάλυψαν πλήρως.
Ακολουθεί ένα φοβερό σερί κομματιών με τα Stupify,Ten Thousand Fists και Prayer να προκαλούν τρομερές και ένθερμες αντιδράσεις του κοινού. Δυστυχώς όμως τα προβλήματα είχαν ήδη ξεκινήσει τονικά για τον αγαπητό Draiman ο οποίος είχε αρκετές άστοχες στιγμές που τον ακολούθησαν, πάντα ως προς το τονικό μέρος, μέχρι το τέλος. Πιστέψτε με, αν ήταν κάτι μικρό ή τυχαίο/αναμενόμενο/φυσικό και στο πρόγραμμα που λέμε, δεν θα έκανα ποτέ καμία αναφορά. Ήταν όμως κάτι ιδιαίτερα συχνό και έντονο, κάτι που δεν με αφήνει να το προσπεράσω. Ειδικά από την στιγμή που είναι ακριβώς αυτό για το οποίο ήμουν επιφυλακτικός βάση παλαιότερων μαγνητοσκοπημένων εμφανίσεων τους. Ακολουθεί το Are You Ready που δείχνει να αναπνέει πολύ ωραία σε ζωντανές συνθήκες όπως και το Bad Man μόνο και μόνο για να ακολουθήσει μια πολύ όμορφη στιγμή, με την μπάντα να κάθεται παίρνοντας ακουστικά όργανα για να ερμηνεύσει το A Reason To Fight. Και κάπου εκεί όλοι η Πλατεία Νερού παγώνει, στην θέα του David Draiman να ξεσπά σε κλάματα. Δύσκολη στιγμή, αμήχανη, με τον κόσμο να μην ξέρει πως να την διαχειριστεί. Η εξομολόγηση του frontman δε που ακολούθησε νομίζω πως θα μας μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό.
“Η κατάθλιψη και οι εθισμοί είναι αρρώστιες, ύπουλες σαν τον καρκίνο. Δεν τον βλέπεις, δεν είναι ορατός αλλά είναι εκεί και σε τρώει από μέσα. Κουράστηκα να βλέπω την μπάντα μου να παλεύει με αυτά και σιχάθηκα να χάνω φίλους μου όπως ο Chester, o Cornell, o Keith Flint. Τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγο κόντεψα να τους κάνω παρέα”. Αυτά τα λόγια ακούστηκαν από την σκηνή και μετά την αρχική αμηχανία, ο κόσμος τον αντάμειψε με ομοβροντία χειροκροτημάτων. Αυτό που μας ζήτησε στην συνέχεια, τον τιμά τρομερά, καθώς ζήτησε να σηκώσουν τα χέρια τους όλοι όσοι έχουν παλέψει ή παλεύουν ακόμα με την κατάθλιψη και τους εθισμούς, μόνο και μόνο για να μας δείξει ότι κανένας δεν είναι μόνος του σε αυτό. Μεγαλείο ψυχής και ανθρωπιάς που αν δεν μας έβαλε, θα έπρεπε να μας βάλει όλους όσους το ζήσαμε αυτό σε σκέψεις.
Αν μέχρι εκείνη την στιγμή ο κόσμος τους έδινε πίσω την ενέργεια που έπαιρνε, από εκεί και μετά δεκαπλασιάστηκε και από τις 2 πλευρές. Ακόμα πιο δυνατή σκηνική παρουσία από το τρομερό δίδυμο Dan Donegan και John Moyer που δεν σταμάτησαν να μας ξεσηκώνουν. Διασκευή σε GENESIS και Land Of Confusion, πυρσοί ξανά στο The Game, μόνο και μόνο για να μαγευτούμε ξανά από το πιάνο που έκανε την εμφάνιση του στην σκηνή, το τσέλο και το βιολί, καθώς και τα ορχηστικά κρουστά για την αγαπημένη διασκευή στο Sound Of Silence. Ακόμα ένα απίστευτο σερί με τα Indestructible, Stricken και The Light. Η σκηνή αδειάζει μόνο και μόνο για να ξεσπάσει για ακόμα μια και τελευταία φορά χαμός για το πολύ ακουσμένο και αγαπημένο Down With The Sickness. We Are Disturbed μας φώναξε για μία τελευταία φορά ο David Draiman πριν μας καληνυχτίσει δίνοντας μας το “βραβείο” του καλύτερου κοινού την περιοδείας.
Θα προσπεράσω τις όποιες προαναφερθέντες κακές στιγμές και θα μείνω στο ότι οι DISTURBED τα έδωσαν όλα, τουλάχιστον έτσι αντιλήφθηκα εγώ, την Δευτέρα το βράδυ. Μας έδωσαν πολλά παραπάνω από απλά την μουσική τους, μας θύμισαν ότι όλοι μας ήμαστε άνθρωποι, ασχέτως status, χρημάτων, επιτυχίας ή καριέρας. Μας θύμισαν ότι όλοι από κάπου κρατιόμαστε και παίρνουμε δύναμη να συνεχίσουμε και προπάντων, ότι κανένας δεν είναι μόνος του. Α, έπαιξαν και μερικά κομμάτια μέσα από την καριέρα τους.
Έκλεισε πολύ όμορφα η τρίτη metal μέρα του Release Athens Festival, με αρκετά λιγότερη προσέλευση κόσμου μεν από τις προηγούμενες μέρες, αλλά με εξαιρετικές εμφανίσεις. Highlight της μέρας, ο κιθαρίστας των BULLET FOR MY VALENTINE, Michael Paget αριστερά της σκηνής, μέσα στον κόσμο, να χορεύει στο set των DISTURBED. Πάμε για ηρωικό, τελικό διήμερο για να κλείσουμε την φετινή χρονιά.
Tracklist
Hey You
Stupify
Ten Thousand Fists
Prayer
Are You Ready
Bad Man
A Reason to Fight (David Suicide Prevention speech)
Guitar Solo
Land of Confusion (Genesis cover)
Drum Solo
The Game
The Sound of Silence (Simon & Garfunkel cover)
Bass Solo
Indestructible
The Light
Stricken
Encore:
Down With the Sickness
LiveReport: Metalradio Team
PhotoReport: Release Athens
